Τι θα αποφασίσει άραγε η δικαιοσύνη γι’αυτή τη μητέρα, εναντίον της οποίας ασκήθηκε ήδη ποινική δίωξη για ανθρωποκτονία από αμέλεια και της δόθηκε παράταση παραμονής 30 ημερών στη χώρα μας και στη συνέχεια 6 μηνών ως ένδειξη «γενναιοδωρίας» – και όλα αυτά ενόσω αυτή ήταν και είναι σε κατάσταση σοκ. Η δικαιοσύνη...η εξουσία που οφείλει να είναι παραστάτιδα του λαού, που οφείλει να αποδοκιμάζει πολιτικές και πρακτικές επικίνδυνες για την υγεία, τη ζωή, την αξιοπρέπεια των πολιτών, να καταδικάζει μέτρα και αποφάσεις που εξαθλιώνουν τους ανθρώπους
Τέτοια τραγικά γεγονότα είναι αρκετά για να μαλακώσουν και τον πιο σκληρό άνθρωπο, ακόμη και αυτούς που με υποτέλεια επιλέγουν την καταστροφή της χώρας τους.
Αλλά που.... όλοι αυτοί μακάριοι στην μακαριότητά τους ,ευδαίμονες στην ευδαιμονία τους, ανόητοι στην ανοησία τους, απάνθρωποι στην απανθρωπιά τους, ξιπασμένοι στην ξιπασιά τους, έχουν τη δυνατότητα να νοιώσουν κάποιο συναίσθημα; Πολλώ μάλλον για τη γυναίκα που έχασε τη ζωή της σ΄ενα υπόγειο που πλημμύρισε στο Αργος. Πώς να τα αισθανθείς αυτά όταν μετά το τέλος μίας κοπιαστικής ημέρας-γιατί είναι κοπιαστικό να εφευρίσκεις διαρκώς νέους τρόπους για να κατατροπώσεις τον αντίπαλό σου, δηλ. το λαό αυτής της χώρας-βρίσκεις τη γαλήνη στο τεράστιο σπίτι σου, μερικών με πισίνα, με ειδικούς φρουρούς να τους φυλάνε (μην και τους χάσουμε), με το ηλεκτρικό σου, με τη θέρμανσή σου και με όλες τις ανέσεις σου, και απολαμβάνοντας ένα χαλαρωτικό μπάνιο στην υπέροχη μπανιέρα σου, ευγνωμονώντας τη ζωή που σου αντάμειψε τους «κόπους» σου και τις υποχωρήσεις σου.
Δεν ντρέπονται να μη βρουν ούτε ένα λόγο, μία φράση να πουν γι’αυτό το αγγελούδι που έχασε τη ζωή του, προσπαθώντας να ζεσταθεί. Όπως δεν βρήκαν ούτε για τους γέροντες που προ ημερών έφυγαν με τον ίδιο θάνατο, ούτε για τα νεαρά παιδιά που πριν ένα χρόνο χάθηκαν στη Λάρισα. Δεν ντρέπονται να διακόπτουν την ηλεκτροδότηση στα σπίτια, να αφήνουν κόσμο χωρίς φαγητό, χωρίς θέρμανση, χωρίς ζεστό νερό και αύριο χωρίς σπίτι;
Είναι άνθρωποι αυτοί; Μήπως ούτε και εμείς που τους ανεχόμαστε και που τους καθημερινούς θανάτους λόγω της “κρίσης” κοντεύουμε να τους συνηθίσουμε
Πράγματι κε Κεδίκογλου ο θάνατος του μικρού κοριτσιού, της Σάρας, δεν προσφέρεται για πολιτική εκμετάλλευση. Προσφέρεται όμως και είναι ένας πρώτης τάξεως λόγος για να καταλάβει επιτέλους αυτός ο λαός ότι δεν σας περισσεύει πια γι’αυτόν ούτε η ελάχιστη ανθρωπιά!
Το Λιμάνι της Αγωνίας
3/12/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου