Συνέντευξη του Νίκου Μπελαβίλα στο ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5

Φίλες και Φίλοι, Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Στον παρακάτω σύνδεσμο θα βρείτε τη συνέντευξη του Νίκου Μπελαβίλα στο ΚΟΚΚΙΝΟ 105,5 και τη δημοσιογράφο Ευγενία Λουπάκη [εκπομπή: Allegro μα με τρόπο]

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Μ. ΣΤΑΘΑΚΗ ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ Ν. ΑΝΑΝΙΑΔΗ (Portnet.gr)

Φίλες και Φίλοι,

Μετά από σειρά ανακριβών δημοσιευμάτων στην ηλεκτρονική ειδησεογραφική πύλη Portnet. gr που στηλίτευαν το «Λιμάνι της Αγωνίας» και τους εκλεγμένους δημοτικούς συμβούλους του, η επικεφαλής της δημοτικής ομάδας Μαρία Σταθάκη έστειλε στον δημοσιογράφο Νότη Ανανιάδη την παρακάτω επιστολή: 

 «Η παρούσα επιστολή μου αποτελεί μία εξαίρεση στην τακτική μου (μας) να μην απαντάμε στις διάφορες επιθέσεις και ψευδολογίες, διότι δεν είναι αυτή η δουλειά μας, αντιθέτως έχουμε πολύ πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθούμε και με αυτά να αναμετρηθούμε.
Όμως η εμμονή σας με συνεχή δημοσιεύματα με εξώθησε στην απόφαση να σας εκθέσω την άποψή μου.
Να τα πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή.
Η εκάστοτε δημοτική αρχή πρέπει να έρχεται σε επαφή με τους πολίτες, να λογοδοτεί σε αυτούς, να ακούει τις απόψεις τους. Η άποψή τους πρέπει να μας ενδιαφέρει όλους/ες που ασχολούμαστε με τα κοινά. Φαντάζομαι ότι σε αυτό συμφωνούμε.
Η δημοτική αρχή Μώραλη, ακολουθώντας πιστά το παράδειγμα και άλλων προγενέστερων δημοτικών αρχών, διοίκησε σε απόσταση από τους πολίτες, αποφεύγοντας την επαφή μαζί τους. Μάλιστα επανειλημμένα ο δήμαρχος είχε εκφράσει την απαρέσκειά του για τις λαϊκές συνελεύσεις.
Έτσι μόνο ευχάριστη έκπληξη νοιώσαμε όταν ήρθε το θέμα των εκδηλώσεων-συζητήσεων του δήμου με τους κατοίκους των πέντε δημοτικών κοινοτήτων, θεωρώντας ότι θα είναι μία ανοικτή δημοκρατική διαδικασία με ομιλητές από όλο το φάσμα των δημοκρατικών δημοτικών παρατάξεων και ότι οι πολίτες θα είχαν τη δυνατότητα να απευθυνθούν προς όλες και να πάρουν απαντήσεις από όλες. Επειδή όμως δεν είμαστε αφελείς, ούτε καν με μνήμη χρυσόψαρου, τονίσαμε ότι αυτές οι εκδηλώσεις δεν πρέπει να έχουν προεκλογικό χαρακτήρα.
Η επόμενη έκπληξη δεν ήταν ευχάριστη διότι οι εκδηλώσεις μεταλλάχθηκαν σε συζήτηση με μόνο ομιλητή τον κ. Δήμαρχο με σαφέστατο προεκλογικό τόνο και περιεχόμενο και όλα αυτά με δαπάνες του Δήμου. Προφανώς αυτό είναι κάτι που σας έχει διαφύγει ή κρίνατε ότι είναι ήσσονος σημασίας.
Παρόλα αυτά τις παρακολουθούμε διότι μας αρέσει να έχουμε άμεση αντίληψη των θεμάτων και όχι σκόρπια πληροφόρηση. Ενοχλεί, το ξέρουμε, αλλά δεν πειράζει.
Βέβαια, από ανθρώπους που γνωρίζουν τις ορθές και ανοικτές διαδικασίες, που και οι ίδιοι παλιά -πολύ παλιά τις διεκδικούσαν με πάθος, όπως και το πως οργανώνεται μία πραγματικά ανοικτή συζήτηση θα περιμέναμε να ενοχλούνταν για άλλους λόγους και όχι γιατί δημοτικοί σύμβουλοι πήραν το λόγο. Αλλά βέβαια αυτά σε άλλες εποχές, υπό άλλες συνθήκες και πιθανόν σε άλλες πόλεις, τώρα στον Πειραιά επικρατούν άλλα ήθη, άλλα κριτήρια και άλλες προτεραιότητες.
Παρόλα αυτά όταν ο Δήμαρχος της πόλης σου σε μία ειλικρινή αποστροφή του λόγου του καταθέτει ότι «δεν γεννήθηκα στον Πειραιά, δε μεγάλωσα στον Πειραιά, δεν ξέρω την πόλη, αλλά με άλλα 10 άτομα είπαμε να κατέβουμε να δούμε τι γίνεται» η είδηση είναι το περιεχόμενο των δηλώσεων και όχι η αντίδραση σε αυτές. Η είδηση όμως χάθηκε μαζί και η αξιοπιστία σας και προκειμένου να ξεχαστεί καταφύγατε στη γνωστή μέθοδο των επιθέσεων κατά τη γνωστή τακτική του «πετάμε την μπάλα στην εξέδρα».
Αναρωτιέμαι λοιπόν:
Για ποιο λόγο άραγε σε μία εκδήλωση του Δήμου δεν έχουν δικαίωμα να πάρουν το λόγο οι δημοτικοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης, ποιο είναι εκείνο το δημοκρατικό ιδεώδες που το ορίζει έτσι;
Δεν το θεωρείτε απολύτως φυσιολογικό να αναλογιστεί κανείς πως του κ. Μώραλη και των φίλων του τους ήρθε ξαφνικά να θελήσουν να μάθουν τον Πειραιά και τέλος πάντων δεν ενοχληθήκατε από την επίθεση που δέχτηκε η κ.Βάνα Μελά από κάποιους δημοτικούς συμβούλους και μερικούς παριστάμενους (οι οποίοι έτσι κι αλλιώς ήταν ολιγάριθμοι);
Το τελευταίο βέβαια ήταν αναμενόμενο, γιατί ποτέ δεν ενοχληθήκατε ούτε εσείς αλλά ούτε δυστυχώς και ο κ. Δήμαρχος, όταν στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου μας έχουν επανειλημμένα εξυβρίσει οι σύμβουλοι του. Προφανώς διότι τα δικά μας ατομικά δικαιώματα δεν έχουν το ίδιο ειδικό βάρος με κάποιων άλλων σε αυτή την πόλη.
Συνεχίζετε δε για 7η μέρα να ασχολείστε με την αποδοκιμασία της στάσης μας στην πρόσφατη εκδήλωση του κ. Δημάρχου με τον χαρακτηριστικό τίτλο «που είναι οι προπηλακισμοί ,οεο;» και οδηγείστε στο σημείο να μας μέμφεστε για ποιο λόγο δε θέσαμε αυτό το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο της περασμένης Δευτέρας και δε δώσαμε την ευκαιρία στο Δήμαρχο να προβάλει προς απάντησή μας το βίντεο της εκδήλωσης(!). Αφήνω ασχολίαστο το ότι αν ο Δήμαρχος προέβαινε σε τέτοια γελοία ενέργεια θα ήταν ένδειξη μεγάλου εκνευρισμού του και σας ρωτώ: πώς αν και ήσασταν παρών δεν αντιληφθήκατε τις φωνές από κάποιους από τους ολιγάριθμους παριστάμενους αλλά δυστυχώς και από δημοτικούς συμβούλους της δημοτικής αρχής Μώραλη εναντίον της κας Μελά, η οποία με τον κόσμιο και ευγενή τρόπο που τη διακρίνει έθεσε το ερώτημά της και κατέθεσε την απορία της; Αυτό δεν αποτελεί λεκτική βία; Είναι για εσάς αυτός ο τρόπος μία απλή και προφανώς αποδεκτή αντιπαράθεση; Τότε τι αποτελεί για εσάς λεκτική βία; Και τέλος πάντων γιατί επιδεικνύετε αυτή την αγωνία να δικαιολογήσετε τα όσα συνέβησαν;
Διότι πρέπει να σας πω ότι με ξενίζει το γεγονός ότι δεν παρουσιάζετε τα γεγονότα, δεν ενημερώνετε τον αναγνώστη σας, αλλά παίρνετε σαφή θέση υπέρ του Δημάρχου και φυσικά εναντίον μας με επάλληλα δημοσιεύματα. Ποια ανάγκη σας οδηγεί σε αυτή την συμπεριφορά;
Όσον αφορά τις επιχειρήσεις στις δύο πλαζ της πόλης μας ποια είναι τα ψέματα που ειπώθηκαν, όταν όλοι και όλες γνωρίζουμε ότι ο φερόμενος ως ο επιχειρηματίας στις πλαζ της Φρεαττύδας (τώρα πλέον μετά από μεγάλες οφειλές και διαρκείς παραβιάσεις των ρυθμίσεων αλλά και όλων των διατάξεων τόλμησε η δημοτική αρχή Μώραλη να τον διώξει) και Βοτσαλάκια δεν είναι συνεπής με τις υποχρεώσεις του επί σειρά ετών; Ότι επί σειρά ετών και κατά τη θητεία όλων των δημάρχων, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της οκταετίας Αγραπίδη, ο πραγματικός επιχειρηματίας λειτουργούσε καφέ-μπαρ χωρίς άδεια και με σωρεία παραβάσεων;
Ωστόσο δεν αναδείξατε ποτέ αυτό το θέμα, γιατί άραγε; Ενώ αντιθέτως το Λιμάνι της Αγωνίας έχει δώσει μάχες γι’αυτό και για την με περίεργες και γρήγορες διαδικασίες παραχώρηση των παραπάνω χώρων επί δημαρχίας Μιχαλολιάκου, αλλά ούτε και τότε αντιδράσατε. Η αλήθεια είναι ότι σπανίως αντιδράτε σε αποφάσεις των δημάρχων, ίσως γιατί βαθιά μέσα σας πιστεύετε ότι η εκάστοτε τοπική κυβέρνηση πρέπει να στηρίζεται για να περνάμε όλοι καλά. Είναι και αυτή μία άποψη και κυρίως μία διακριτή στάση ζωής.
Ρωτήστε τη δημοτική Αρχή να σας πει πόσες φορές κατά τη θητεία της ήρθε το θέμα των οφειλών των επιχειρήσεων αυτών στο δημοτικό Συμβούλιο , πόσες φορές έχουμε κατηγορήσει-αυτή είναι η ορθή λέξη-τον πρόεδρο και την πλειοψηφία της επιτροπής ποιότητας ζωής για παρελκυστική τακτική και ευνοϊκή μεταχείριση. Αλλά ούτε αυτά σας απασχόλησαν ποτέ.
Τώρα όμως, ενοχληθήκατε διότι κατηγορήθηκε άδικα η επιχείρηση και μάλιστα αυτό δήθεν αποτελεί και παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων. Που το βρήκατε αυτό, από πότε η δημοσιοποίηση μίας παράνομης συμπεριφοράς αποτελεί παραβίαση των ατομικών δικαιωμάτων, τι άραγε αποτελεί για εσάς ατομικό δικαίωμα; Δεν αποτελεί δικαίωμα το να εκφράζεις την άποψή σου και μάλιστα με στοιχεία, όπως πάντα πράττει ο δημοτικός σύμβουλος κ. Δ. Γκερλές και όλοι/ες μας ή το δικαίωμα για ισονομία και ισότητα σε αυτή την πόλη , όπως και σε κάθε πόλη; Τα στοιχεία αυτά τα έχουμε επανειλημμένα παρουσιάσει, δεν είναι η πρώτη φορά, απλώς εσείς δεν τα είχατε αντιληφθεί (;), αν και μας παρακολουθείτε στενά.
Και τέλος γιατί «η μεταγραφή» κατά την άποψή σας, η πολυετής και άριστη συνεργασία κατά τη δική μας με τον κ. Δ. Γκερλέ-ενός δημόσιου επί δεκαετίες προσώπου στο οποίο κανείς δεν μπορεί να προσάψει το παραμικρό, ενώ σε άλλους συμβούλους ας μη το συζητάμε καλύτερα (υπάρχει και ένας διαχειριστικός έλεγχος για τον οποίο πάλι δεν είπατε κουβέντα)- είναι κατακριτέα και δεν σας ενοχλούν άλλες μεταγραφές προς το συνδυασμό του κ. Μώραλη το 2014, όπου εκτός των άλλων ακόμη και υποψήφιο του κ.Μιχαλολιάκου είδαμε τη δεύτερη Κυριακή να στηρίζει Μώραλη, αλλά και τώρα, όπου πρώην δημοτικοί σύμβουλοι άλλων παρατάξεων αλλά και νυν τύποις δημοτικοί σύμβουλοι και επικεφαλείς παρατάξεων, που κάνουμε μαύρα μάτια να τους δούμε και που εάν εφαρμοζόταν ο νόμος και ο κανονισμός θα έπρεπε να είχαν αντικατασταθεί και να είχαν πάει και επίσημα σπίτι τους, προσχωρούν στο συνδυασμό του;
Γνωρίζετε ότι το δημοτικό συμβούλιο δε συνεδριάζει ποτέ με περισσότερα από 30-35 συμβούλους, το σύνηθες είναι με πολύ λιγότερα. Αλλά όλοι κρατούν την έδρα τους ως προίκα για την επερχόμενη προεκλογική και εκλογική διαδικασία. Όμως αυτά ενοχλούν μόνο εμάς τους περίεργους τύπους, για όλους τους άλλους είναι απολύτως φυσιολογικά.
Ο κ. Μώραλης όμως γνωρίζει πολύ καλά ότι χωρίς εμάς, χωρίς δηλαδή του «πολιτικούς κοπρίτες» δε θα έκανε σχεδόν ποτέ απαρτία στο δημοτικό συμβούλιο.
Μπήκατε με φόρα στην προεκλογική περίοδο, καταλαβαίνουμε τι θα επακολουθήσει. Δεν πειράζει, άλλωστε γνωριζόμαστε από παλιά εμείς εδώ στον Πειραιά, μόνο ο Δήμαρχος δεν μας ήξερε ούτε εμάς, ούτε την πόλη μας και θέλησε ο άνθρωπος να μας γνωρίσει. Ε και που είναι το κακό, χαρήκαμε για τη γνωριμία και ήρθε η ώρα να του πούμε αντίο.
Εσείς φυσικά μπορείτε να συνεχίσετε μέχρι τότε αυτό που έχετε σχεδιάσει να κάνετε και το οποίο άλλωστε ήταν αναμενόμενο: διαρκείς επιθέσεις στο Λιμάνι της Αγωνίας (φαντάζομαι ότι ταυτίζεστε απολύτως και με το περιεχόμενο αλλά και με το ύφος και ήθος της τοποθέτησης του κ. Μαρινάκη στην πρόσφατη προεκλογική του εκδήλωση «περί πολιτικών κοπριτών» και ανθρώπων που δεν έχουν προσφέρει τίποτα στην πόλη) και στο συνδυασμό με υποψήφιο Δήμαρχο το Νίκο Μπελαβίλα, στον οποίο συμμετέχουμε και υποστηρίζουμε και που η μεγάλη απήχησή του έχει κάνει πολλούς να στριφογυρνούν στις καρέκλες τους.
Ευχαριστώ για την (προσδοκώμενη) φιλοξενία

Μαρία Σταθάκη
Επικεφαλής της Δημοτικής Ομάδας της παράταξης «ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΑΣ-ΠΕΙΡΑΙΑΣ Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ»-δημοτική σύμβουλος.

«Πειραιάς Για Όλους»: 16 χρόνια χαμένα για την πόλη. Είναι πάρα πολλά!

Από την καρδιά του άλλοτε βιομηχανικού Πειραιά έκανε την παρουσίαση του συνδυασμού που ηγείται ο Νίκος Μπελαβίλας αποκαλύπτοντας και το όνομά του, που είναι «Πειραιάς Για Όλους»

 

Ο υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά παρουσίασε τους στόχους του για την πόλη ενώ αναφέρθηκε στα σημαντικά προβλήματα της πόλης. Τόνισε το γεγονός πως ο πλούτος που παράγει το λιμάνι του Πειραιά κατευθύνεται αλλού και δεν μένει στην πόλη. Έφερε ως παράδειγμα λιμάνια όπως  η Ερμούπολη, το Λαύριο και η Ελευσίνα που με σχέδιο αντιμετώπισαν την κρίση της αποβιομηχανοποίησης. Μίλησε για τις προτεραιότητες, τον Πειραιά που θα ζήσει μαζί με το λιμάνι και το λιμάνι μαζί με τον Πειραιά σε μια νέα εταιρική σχέση win-win αλλά και τον Πειραιά, ισότιμο μητροπολιτικό, παραγωγικό και ναυτιλιακό πόλο στο συζυγές Αθήνα –Πειραιά. «Ο διερχόμενος πλούτος να παραμείνει εδώ που παράγεται, ο  Πειραιάς να ανακτήσει τον διεθνή και μητροπολιτικό ρόλο που του αντιστοιχεί, ως η πόλη του δεύτερου λιμανιού της Μεσογείου» ανέφερε.

Βασικά σημεία από την ομιλία του Νίκου Μπελαβίλα:

• 16 χρόνια χαμένα για την πόλη. Είναι πάρα πολλά!
  
• Δώσαμε μάχη υπό δυσμενείς συνθήκες για την επαναδιαπραγμάτευση πτυχών της σύμβασης για το Λιμάνι που άλλοι είχαν υπογράψει για να κερδίσει περισσότερα ο Πειραιάς
  
• Σώθηκαν όλοι οι εργαζόμενοι του ΟΛΠ, δεν μειώθηκαν οι μισθοί τους, σώθηκαν τα Λιπάσματα της Δραπετσώνας, ένα πάρκο 250 στρεμμάτων υπερτοπικής σημασίας για τις υποβαθμισμένες γειτονιές μας, για όλο τον Πειραιά, η Κυνόσουρα και ο Τύμβος των Σαλαμινομάχων. Κατοχυρώθηκε από τη κυβέρνηση, για πρώτη φορά, ανταποδοτικό τέλος για τους Δήμους από την επιβάρυνση που προκαλεί η λειτουργία του λιμανιού.
  

• Έτσι φτάσαμε στη σημερινή δημοτική αρχή. Επένδυσαν ως ευκαιρία σε μία κατεστραμμένη πόλη με τεράστιες δυνατότητες, για να αυξηθεί το πολιτικό και οικονομικό χαρτοφυλάκιο  τους.  Αυτό έκαναν οι ολιγάρχες στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Λεηλατούσαν κατεστραμμένα εργοστάσια, πετρελαιοπηγές, υποδομές, την ίδια τους την πατρίδα, μαζί και τις δημαρχίες και τα πόστα στα κοινοβούλια.
  

Αυτό αντέγραψε και έπραξε ο κύριος Μαρινάκης, ο οποίος ανεμίζει την ελληνική σημαία στα λόγια, αλλά στα πλοία του έχει σημαίες ευκαιρίας.

• Η λύση για τον Πειραιά δε θα έρθει από ελεημοσύνη. Ούτε από ψεύτικα, φανταχτερά, ιλουστρασιόν προεκλογικά προγράμματα- σχέδια επί χάρτου και μεγάλα, ψεύτικα λόγια.
  

Κύριε Μώραλη, υποσχέθηκες «πρόγραμμα εκπαίδευσης και προώθησης ανέργων σε ναυτικά επαγγέλματα». Και δεν είδαμε τίποτα. 
Υποσχέθηκες να κατασκευαστεί σύγχρονο κολυμβητήριο στην πόλη. Και το ξαναϋπόσχεσαι. 
Υποσχέθηκες να γίνει ο Πειραιάς προορισμός για χιλιάδες επισκέπτες. Και η πόλη παραμένει κέντρο διερχομένων… 
Για αυτά και πολλά άλλα, κύριε Μώραλη, δεν σε πιστεύει κανένας πια.

• Οι μειώσεις στα δημοτικά τέλη που διαφημίζει ο κ. Μώραλης ότι έγιναν επί των ημερών του είναι σταγόνα στον ωκεανό. Τα δημοτικά τέλη για το 2019 θα είναι 1,91 € το τετραγωνικό μέτρο για κάθε σπίτι ενώ στην Αθήνα 1,55 € το τετραγωνικό μέτρο. Στη Κηφισιά και στη Νέα Ερυθραία τα σπίτια κάτω των 100 τετ. μέτρων θα πληρώσουν μόλις 1,25€ και τα μεγαλύτερα 1,37 € το τετρ. μέτρο!
  
• Ο απερχόμενος δήμαρχος λειτούργησε και λειτουργεί ως εκπρόσωπος ενός συγκεκριμένου επιχειρηματία.
  

• Τολμήσατε να πείτε κ. Μώραλη προχθές, πως σώσατε τους πρόσφυγες που είχαν εγκαταλειφθεί από την κυβέρνηση στο λιμάνι το 2015-2016;... Προς τιμήν του, ένας, μόνο ένας Δημοτικός σας Σύμβουλος, ο Πέτρος Κόκκαλης βρέθηκε στο λιμάνι οργανώνοντας τα συσσίτια ως ίσος προς ίσους με τους εκατοντάδες εθελοντές. Ουδείς άλλος. Και σε αυτόν, δώσατε εντολή εξόδου, τον Απρίλιο του '16 χωρίς να έχετε ετοιμάσει ούτε μία μόνιμη δομή υποδοχής.
  

Είμαι εδώ μπροστά σας για να δηλώσω την διάθεσή μου να συνεργαστώ με όλους τους Πειραιώτες και τις Πειραιώτισσες για να μην χαθεί και άλλη τετραετία. Να συνδιαμορφώσουμε και να συνδημιουργήσουμε μια ανθρώπινη πόλη. Να ξαναγυρίσει ο Πειραιάς στους κατοίκους του, να ενισχύσουμε την Δημοκρατία, την Αλληλεγγύη. Να ξανακερδίσουμε το δικαίωμα στο όνειρο…
Είμαστε ΕΜΕΙΣ ο Πειραιά, ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, ο Πειραιάς των πολλών, ο Πειραιάς των αποκάτω, ο Πειραιάς του λιμανιού, της εργασίας, της παραγωγής, του πολιτισμού, του αθλητισμού.
Για αυτό παλέψαμε μιά ζωή και θα συνεχίσουμε.
Μιά πόλη για ΟΛΟΥΣ
ΕΝΑΣ ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Περισσότερες φωτογραφίες στο άλμπουμ: Ξεκινάμε για τον Πειραιά:

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας του Νίκου Μπελαβίλα:

Αγαπητές φίλες/αγαπητοί φίλοι καλώς ήρθατε στην καρδιά της κρίσης.

Αυτός ο γοητευτικός χώρος, στημένος σήμερα με μεράκι για να υπηρετήσει τον πολιτισμό, είναι απλά μία από τις 3.000 βιομηχανικές μονάδες, ενός άλλοτε παραγωγικού, δημιουργικού, περήφανου Πειραιά.

Βρισκόμαστε στο αρχαιότερο τμήμα της βιομηχανικής ζώνης και στο πιο χτυπημένο από την αποβιομηχάνιση.

Βρισκόμαστε λίγα μέτρα μακριά από ένα λιμάνι, το δεύτερο στη Μεσόγειο, η μεγάλη θαλάσσια πύλη του εμπορίου από την Ανατολή προς την Ευρώπη -4 εκατομμύρια εμπορευματοκιβώτια περνούν από εδώ-αλλά και της διεθνούς και εγχώριας ροής τουριστών προς το Αιγαίο. Άλλα 17 εκατομμύρια επιβάτες. Ένας τεράστιος όγκος πλούτου, φορτίων, πλοίων, ανθρώπινου δυναμικού.

Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό συμβαίνει δίπλα σας: Mόνο από το μποτιλιάρισμα στους δρόμους τις ώρες των αφίξεων και αναχωρήσεων πλοίων.

Αντιλαμβάνεστε ότι αυτός ο πλούτος βρίσκεται κάπου εδώ γύρω; Όχι! Ενίοτε μαθαίνετε από τις ειδήσεις πως αυτός κυκλοφορεί σε εξωχώριες εταιρείες, σε γραφεία του Λονδίνου, κάτω από σημαίες ευκαιρίας.

Θα περίμενε κανείς ότι αυτή η πόλη θα έμοιαζε στα αδελφά της μεγάλα λιμάνια, τη Γένοβα, τη Βαρκελώνη, το Ρότερνταμ, το Αμβούργο.

Σας διαβεβαιώνω ότι κάποτε έμοιαζε! Ο πλούτος ήταν εδώ. Μοιρασμένος πολύ σκληρά, βίαια, ταξικά. Στις γειτονιές της Καστέλας και στα αρχοντικά του Πασαλιμανιού ή του Φαλήρου. Όμως ήταν εδώ.

Και η φτώχεια εδώ, στη Γούβα, στα Κρητικά, στα Καμίνια, στα Μανιάτικα, στις προσφυγικές και στις νησιώτικες γειτονιές.

Και η εργασία, η τεχνολογία, τα μηχανουργεία, τα κλωστήρια, οι αλευρόμυλοι, τα κεραμοποιεία, τα χημικά εργοστάσια, τα εργοστάσια τρένων, ενέργειας, ήταν εδώ.

Όλα αυτά ήταν εδώ. Άρχισαν να φεύγουν πολύ πριν τις κρίσεις των μνημονίων.

Η βιομηχανία εγκατέλειψε την πόλη. Ο Βασιλειάδης, ο Κούππας, ο Δηλαβέρης, ο Ρετσίνας, οι Σοφιανόπουλοι της ΧΡΩΠΕΙ. ο Παπαστράτος, ο Κεράνης. Στον Πειραιά διαλύθηκε η παραλιμένια παραγωγή στήριξης του λιμανιού.

Μα αυτό συνέβη σε όλη την Ευρώπη. Υπήρξαν όμως και πόλεις-λιμάνια που έκαναν την κρίση ευκαιρία, είτε στρεφόμενες στις νέες τεχνολογίες, στην καθαρή οικολογική παραγωγή και μεταφορές, είτε αναπτύσσοντας νέες χρήσεις πολιτισμού, υπηρεσιών, κατοίκησης, τουρισμού, καινοτομίας στο σημαντικό απόθεμα των brown fields, των γκρίζων ζωνών που άφησε πίσω η βιομηχανία. Μετατρέποντας τα κενά εργοστάσια και τα ρημαγμένα λιμάνια σε πυρήνες νέας ζωής και οικονομίας.

Δεν χρειάζεται να ταξιδέψουμε στην Ευρώπη για να δούμε τέτοια παραδείγματα, τα έχουμε στην Ερμούπολη, στο Λαύριο, το έχουμε ακόμη και στην Ελευσίνα που πάντα υποτιμούσαμε οι κάτοικοι εντός Λεκανοπεδίου-Πολιτιστική Πρωτεύουσα Ευρώπης το 2021! Δεν χρειαζόταν να φέρουμε μεταγραφές για να μας μάθουν πως θα το κάνουμε.

Οι επιστήμονες των πανεπιστημίων μας, οι κινήσεις πολιτών εδώ στον Πειραιά, οι άνθρωποι της διανόησης, το γνώριζαν, το έλεγαν, πάλευαν για αυτό, θα εκπλαγείτε-από τη δεκαετία του 1990.

Διαβάστε το Πρόγραμμα και το "Πόλη και Περιβάλλον” του Λιμανιού της Αγωνίας από το 1998 και το 2002, τα ντοκουμέντα των διεθνών συναντήσεων, δικών μας πρωτοβουλιών, του Πολυτεχνείου, του Πανεπιστημίου Πειραιά, τα - όχι δεκάδες-αλλά εκατοντάδες άρθρα όλων μας. Λένε αυτό. Κείμενα που έχουν γραφτεί από τα χέρια πολλών, δράσεις που οργανώθηκαν, κινήσεις που πέτυχαν. Πολλοί από αυτές και αυτούς τους πολλούς, βρίσκονται σε αυτή την αίθουσα απόψε.

Μα καλά, θα ρωτήσετε, γιατί αυτό δεν πέτυχε.

Ένας δήμαρχος που είδε τους Ολυμπιακούς Αγώνες να περνούν. Με τα καλά τους και τα κακά τους, αλλά δεν κατόρθωσε να εξασφαλίσει ούτε ένα σοβαρό έργο για την πόλη. Τον ακολούθησε ένας λαοαγάπητος μπασκετμπολίστας. Δυστυχώς το μόνο που ήξερε καλά ήταν το μπάσκετ. Ακολούθησε ένας τρίτος, παλιά φρουρά του συντηρητικού χώρου. Διοίκησε ως τοπάρχης, μικρής επαρχιακής κωμόπολης το μεγάλο διεθνές λιμάνι-πόλη.

Όλα αυτά τα χρόνια - 4 δημοτικές θητείες-16 χρόνια, το μόνο ενδιαφέρον ζήτημα στο δημοτικό συμβούλιο του Πειραιά ήταν οι καυγάδες (όχι χωρίς κίνητρο) για τις άδειες τραπεζοκαθισμάτων και νυχτερινής μετά τις 11.00 μουσικής σε μίζερα εφήμερα νυχτερινά μαγαζιά.

16 χρόνια χαμένες ευκαιρίες, 16 χρόνια χαμένα για την πόλη. Είναι πάρα πολλά!

Η πόλη βυθιζόταν έχανε τα πάντα, την παραγωγή, τις υπηρεσίες, το εμπόριο, τον τουρισμό, την εργασία, τον πληθυσμό της.

Έγινε μια πόλη για λίγους και όχι για όλους. Μια πόλη όπου μια μικρή μειοψηφία συσσωρεύει πλούτο και ισχύ, ενώ η πλειοψηφία των κατοίκων της, αντιμετωπίζει διαρκώς το φάσμα της φτώχειας, της ανεργίας, της υποβάθμισης των όρων ζωής της.

Αυτό ερχόμαστε να αλλάξουμε, ερχόμαστε να κάνουμε τον Πειραιά μια πόλη για όλους. Να βάλουμε τις ανάγκες των Πειραιωτών και όχι των ολιγαρχών, στο επίκεντρο της δημοτικής πολιτικής.

Ας μιλήσουμε όμως και για το λιμάνι. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να κάνουμε ταμείο και για αυτό! Να πούμε αυτό που δεν τολμάμε να πούμε τόσον καιρό.

Δώσαμε μάχη υπό δυσμενείς συνθήκες για την επαναδιαπραγμάτευση πτυχών της σύμβασης πώλησης στην Cosco. Για να κερδίσει περισσότερα ο Πειραιάς, για να κατοχυρωθούν τα συμφέροντα του δημοσίου και τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Είναι μια μάχη διαρκής που συνεχίζεται ακόμη. Είμαστε οι μόνοι που τη δίνουμε.

Θέλουμε επενδύσεις που αναπτύσσουν τη βασική υποδομή της πόλης μας, αλλά όχι με αποικιοκρατικούς όρους. Επενδύσεις που δημιουργούν προστιθέμενη αξία για την πόλη και τους κατοίκους της, που στηρίζουν το τοπικό παραγωγικό οικοσύστημα, που σέβονται τον περιβάλλον και την πολιτιστική κληρονομία της πόλης. Είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να παλέψουμε με ρεαλιστικούς όρους για όλα αυτά σήμερα. Το έχουμε αποδείξει με τη διαδρομή μας, το αποδεικνύει καθημερινά η δράση μας.

Δεν ξέρω λοιπόν πως ένοιωθε ο Θοδωρής, εκείνα τα βράδια του 2015-2016. Ξέρω όμως ότι έσωσε όλους τους εργαζόμενους του ΟΛΠ, δεν απολύθηκε κανείς, δεν μειώθηκαν οι μισθοί τους, έσωσε μαζί με την κυβέρνηση τα Λιπάσματα της Δραπετσώνας, ένα πάρκο 250 στρεμμάτων υπερτοπικής σημασίας για τις υποβαθμισμένες γειτονιές μας, για όλο τον Πειραιά, έσωσε όλη την Κυνόσουρα και τον Τύμβο των Σαλαμινομάχων, 600 στρέμματα από την ιδιωτικοποίηση και την κατασκευή ναυπηγείου.

Κατάφερε να κατοχυρωθεί, για πρώτη φορά, ανταποδοτικό τέλος για τους Δήμους από την επιβάρυνση που προκαλεί η λειτουργία του λιμανιού.

Αλήθεια έχετε να μου πείτε καμία διαπραγμάτευση τα τελευταία τριάντα χρόνια, που επέφερε έστω και ένα ανταποδοτικό όφελος ή απέσπασε έστω και ένα μέτρο γης ή μία θέση εργασίας; Όχι μόνο στον Πειραιά, οπουδήποτε στην Ελλάδα;

Εάν όλα αυτά ήταν τόσο εύκολα και δεδομένα γιατί δεν τα είχε κατοχυρώσει η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου;

Δηλαδή για να συνεννοούμαστε: Ο Δρίτσας ήταν εκεί στο σκληρό παιχνίδι, ο Λαγουδάκης του Περάματος και ο Βρεττάκος του Κερατσινίου-Δραπετσώνας το ίδιο, ο Γαβρίλης της Αντιπεριφέρειας το ίδιο.

Εσείς κύριε Μώραλη που ήσασταν; Είστε μέλος του ΔΣ του ΟΛΠ. Τι διεκδικήσατε, τι κερδίσατε, τι πήρατε από τους Κινέζους ως ανταπόδοση, ως θεσμικός εταίρος σε αυτό το ΔΣ στο οποίο μετέχετε;

Και μετά την πώληση. Όλοι εμείς βγάλαμε τα επιχειρησιακά σχέδια της COSCO για πρώτη φορά στον αέρα, σε υποχρεωτική δημοκρατική δημόσια διαβούλευση που μετατράπηκε σε σκληρή αξιολόγηση, σε γνώση των κατοίκων και των φορέων. Mε τις τεκμηριωμένες θέσεις μας, επιβάλαμε ήδη την αναγκαστική τροποποίηση πολλών προβληματικών σημείων.

Και δεσμεύομαι απέναντι σας ότι θα συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας για να αλλάξουν και άλλα.

Φίλες και φίλοι,

Έτσι φτάσαμε στη σημερινή δημοτική αρχή.

Υπάρχει μία δραματική διαφορά από τις ανίκανες χωρίς στρατήγημα προηγούμενες. Τούτοι εδώ έχουν στρατήγημα:

Επένδυσαν ως ευκαιρία σε μία κατεστραμμένη πόλη με τεράστιες δυνατότητες, για να αυξηθεί το πολιτικό και οικονομικό χαρτοφυλάκιο τους τη στιγμή που το λιμάνι, λόγω της ιδιωτικοποίησης θα αρχίσει να παράγει πλούτο. Αυτό έκαναν οι ολιγάρχες στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Από εκεί έρχεται ο όρος "ολιγάρχης". Λεηλατούσαν κατεστραμμένα εργοστάσια, πετρελαιοπηγές, υποδομές, την ίδια τους την πατρίδα, μαζί και τις δημαρχίες και τα πόστα στα κοινοβούλια. Αυτό αντέγραψε και έπραξε ο κύριος Μαρινάκης, ο οποίος ανεμίζει την ελληνική σημαία στα λόγια, αλλά στα πλοία του έχει σημαίες ευκαιρίας.

Προχθές ο κύριος Μαρινάκης χρησιμοποίησε για άλλη μία φορά την ΠΑΕ Ολυμπιακός. Αυτή τη φορά για να κάνει μία πολιτική ομιλία ύβρεων ο κύριος No Politica! Οι ύβρεις είναι δικό του θέμα.

Μας ανακοίνωσε " Μοναδικό μου κίνητρο ήταν και είναι η αγάπη μου για την πόλη μας. Κάθε μέρα που κινούμαι μέσα στον Πειραιά και βλέπω κάτι το οποίο είναι στραβό, παίρνω άμεσα πρωτοβουλία για να διορθωθεί."

Μάλιστα! Είχε δηλώσει ότι θα απογειώσει την πόλη, ότι θα φτιάξει έως και αστεροσκοπείο στον Προφήτη Ηλία. Ίσως ο κύριος Μώραλης, που όπως ομολόγησε πρόσφατα, δεν ξέρει τον Πειραιά να μην έχει μάθει ακόμα που είναι ο Προφήτης Ηλίας.

Και συνέχισε ο Μαρινάκης: "Θεωρώ, εξάλλου, την πόλη μας σπίτι μου"

Το σέβομαι, όπως σέβομαι όποιον άλλον ζει έξω από την πατρίδα μου, εργάζεται έξω από την πατρίδα μου, έχει τα χρήματα του έξω από την πατρίδα μου, τέλος πάντων είναι με τον έναν με τον άλλον τρόπο ξένος. Δεν έχω τίποτα με τους ξένους, το αντίθετο. Είστε καλοδεχούμενος στο σπίτι μας τον Πειραιά κύριε Μαρινάκη, μπορείτε όντως να το θεωρείτε σπίτι σας. Ως φιλοξενούμενος. Όχι κουνώντας μας το δάχτυλο ως πατριώτης ή ως Πειραιώτης-εσείς έχετε άλλες πατρίδες. Τα καράβια σας, τα λεφτά σας, τον εξωχώριο πλούτο σας.

Μα τόσο μεγάλος είναι αυτός ο πλούτος;

Θα σας πω ένα παράδειγμα: Ο κύριος Μαρινάκης είναι πολύ πλούσιος. Γράφονται τα ποσά στις οικονομικές σελίδες. Σύμφωνα με αυτές, το χαρτοφυλάκιο του έχει αξία όση όλα τα έργα μαζί που προγραμματίζονται για τα επόμενα δέκα χρόνια για τον Δήμο Αθηναίων. Επιπλέον επενδύει στον εκσυγχρονισμό των πλοίων του, έξι φορές περισσότερα από όσα επενδύονται (Δήμος, Περιφέρεια, Κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ένωση), σε έργα στον Δήμο Πειραιά.

Ούτε ένα ευρώ από αυτό τον ιδιωτικό πλούτο, αυτού του κυρίου, δεν έχει επενδυθεί στην Ελλάδα. Ούτε μία σωστική λέμβος από τον στόλο του, δεν έχει κατασκευαστεί στον Πειραιά, ούτε μία σημαία από τα πλοία του δεν είναι ελληνική.

Περίπου το ίδιο συμβαίνει και με την Cosco. Μία από τις μεγαλύτερες ναυτιλιακές εταιρείες του πλανήτη, χρησιμοποιεί τη μεγαλύτερη θαλάσσια πύλη εμπορευμάτων από την Ανατολή προς την Ευρώπη και... πουλάει, αγοράζει, μεταφέρει, παράγει χρήμα το οποίο απλώς διέρχεται από τον Πειραιά για να καταλήξει εκτός του Πειραιά. Επενδύει στον Πειραιά 20-30-40 εκατομμύρια ευρώ, και το μεγαλύτερο "έργο" της σε εισαγωγικά, η κρουαζιέρα, χρηματοδοτείται με 120 εκατομμύρια ευρώ από χρήματα δικά μας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ε αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα.

Αυτή είναι η κατάσταση.

Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ευεργετηθεί από το νυν δήμαρχο, καλώς έχουν και είναι λογικό να θέλουν να τον ξαναψηφίσουν.

Όλοι οι υπόλοιποι όμως ; Τι λόγο έχουν;

Ήρθε λοιπόν η ώρα να πάρει όλος ο κόσμος του Πειραιά αυτά που δικαιούται.

Όσα η κρίση και η υποβάθμιση του Πειραιά του στέρησαν .

Η λύση δε θα έρθει από ελεημοσύνη. Ούτε από ψεύτικα, φανταχτερά, ιλουστρασιόν προεκλογικά προγράμματα- σχέδια επί χάρτου και μεγάλα, ψεύτικα λόγια.

Υποσχέθηκαν «πρόγραμμα εκπαίδευσης και προώθησης ανέργων σε ναυτικά επαγγέλματα». Και δεν είδαμε τίποτα.

Υποσχέθηκαν να κατασκευαστεί σύγχρονο κολυμβητήριο στην πόλη. Και το ξαναυπόσχεται;

Υποσχέθηκαν να γίνει ο Πειραιάς προορισμός για χιλιάδες επισκέπτες. Και η πόλη παραμένει κέντρο διερχομένων….

Αυτά και πολλά άλλα. Δεν τα πιστεύει κανένας πια.

Οι Πειραιώτες είναι περήφανοι , δεν πρέπει και δε χρειάζονται ελεημοσύνη. Δικαιούνται περισσότερα. Η θάλασσα, τόπος ναυτικών, τους έκανε επίσης αρκετά έξυπνους, για να παίζει κανείς με τη νοημοσύνη τους.

Πρέπει και ο Πειραιάς να αποκτήσει το στίγμα και τη θέση που του αξίζει.

Να σηκώσει ανάστημα και να διεκδικήσει όσα του ανήκουν. Με σχέδιο και όραμα , με ευκαιρίες στους Πειραιώτες οι οποίοι πάντα ήταν άνθρωποι του μόχθου και δεν φοβούνται την προσπάθεια. Να γίνει ο Πειραιάς μια πόλη για όλους. Όχι για λίγους και εκλεκτούς.

Φίλες Πειραιώτισες και Πειραιώτες

Η καθημερινότητα, τα μικρά που συναντάμε μόλις βγούμε από το κατώφλι του σπιτιού μας.

Οι δρόμοι, τα σπασμένα πεζοδρόμια, ο προβληματικός ή ανύπαρκτος, φωτισμός, οι ξέχειλοι κάδοι των σκουπιδιών, η ανάμιξη ανακύκλωσης με τα βρώμικα, οι αυλές των σχολείων, οι βρεφονηπιακοί και οι παιδικοί σταθμοί, το προχθεσινό πεσμένο ταβάνι της Ιωνιδείου, ο "μικρός" καθημερινός πολιτισμός στις συνοικίες, οι λεωφορειακές γραμμές, η φροντίδα των ανθρώπων που έχουν ανάγκη, ακόμη και τα καθημερινά γεύματα των ανθρώπων που δεν έχουν τη δυνατότητα.

Γνωρίζετε καλύτερα από μένα, τις κεντρικές λεωφόρους εγκαταλειμμένες στο έλεος των διπλοπαρκαρισμένων ΙΧ, τους κεντρικούς πεζόδρομους ως χώρους παράνομου πάρκινγκ και αυθαιρέτων. Τα σπασμένα φρεάτια - στους δρόμους που αν δεν φροντίσει κανένας καλός άνθρωπος να βάλει επάνω τους ένα σανίδι, οι πεζοί σκοντάφτουν σε παγίδες. Οι κατασκότεινες γειτονιές λόγω προβληματικού δημοτικού φωτισμού. Η άσφαλτος, που ναι μπορεί να μην είναι αρμοδιότητα του Δημάρχου παντού, αλλά σίγουρα θυμίζει την παλιά Ελλάδα με τα μπαλώματα και τις λακούβες.

Πάμε τώρα στην κοινωνική πολιτική:

375 τόνους τροφίμων συγκέντρωσε και διέθεσε μόνο η Αλληλεγγύη Πειραιά το 2015-2018. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό;

Θα τα χάσετε: 750.000 γεύματα που έσωσαν κόσμο.

89 κυριακάτικες αγορές χωρίς μεσάζοντες στο Νέο Φάληρο και στα Ταμπούρια από το Λιμάνι της Αγωνίας, με 300 ως χίλιους διακόσιους δημότες σε κάθε μία. Διέθεσαν σε χαμηλές τιμές 2.500 τόνους τρόφιμα καλής ποιότητας από 75 ανεξάρτητους αγροτικούς παραγωγούς.

6.000 μετανάστες έμαθαν ελληνικά χάρη στους εθελοντές και τις εθελόντριες του Ανοικτού Σχολείου Μεταναστών. 1.500 συμπολίτες μας καλύφθηκαν με φάρμακα από το Κοινωνικό Φαρμακείο Πειραιά τα χρόνια της κρίσης.

Αυτά δεν είναι ελεημοσύνη. Είναι η πραγματική - χωρίς αντάλλαγμα - αλληλεγγύη, η άρση του αποκλεισμού, η κοινωνική προσφορά ανθρώπων από το υστέρημα τους και τον πολύτιμο χρόνο του δικού τους μεροκάματου, για όσους έχουν ανάγκη.

Έτσι σώθηκε πολύς κόσμος.

Αυτούς τους εθελοντές χειροκροτούμε και ευχαριστούμε. 'Όχι τους δήθεν ελεήμονες ολιγάρχες.

Πάμε σε ένα άλλο, δύσκολο:

Ο Πειραιάς είναι μια πανάκριβη πόλη. Τα ανταποδοτικά δημοτικά τέλη που πληρώνει ο καθένας μας με το λογαριασμό της ΔΕΗ πρέπει να χρησιμοποιούνται για τις υπηρεσίες καθαριότητας. Είναι από τα ακριβότερα σε όλη την Αττική, ακριβότερα και από τη Κηφισιά.

Οι υπηρεσίες καθαριότητας που απολαμβάνει ο κάτοικος του Πειραιά είναι άθλιες, πολύ κατώτερες όσων πληρώνει, Οργανωμένες από μια ανοργάνωτη δημοτική αρχή που αναμειγνύει και συσσωρεύει σκουπίδια.

Πρέπει να εξορθολογίσουμε και ανατρέψουμε μία μεγάλη ανισότητα. Τα δημοτικά τέλη για το 2019 θα είναι 1,91 €, στην Αθήνα 1,55 € το τετραγωνικό μέτρο.

Στη Κηφισιά και στη Νέα Ερυθραία τα σπίτια κάτω των 100 τετ. μέτρων θα πληρώσουν μόλις 1,25€ και τα μεγαλύτερα 1,37 € /τ.μ.! Ο μικρομεσαίος ή ο μεροκαματιάρης στα Καμίνια, στη Παλιά Κοκκινιά ή στην Αγία Σοφία πληρώνει περισσότερο από ότι ο κάτοικος της Κηφισιάς ή της Νέας Ερυθραίας. Αυτό πρέπει να αλλάξει.

Τι γίνεται με τα καταστήματα:

Για το 2019 το εμπορικό κατάστημα θα πληρώσει για δημοτικά τέλη μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, 5,32 €/τ.μ. Σημειωτέον ότι στην όμορη Νίκαια ο συντελεστής για τα καταστήματα είναι 3,51 €/ τ.μ.

Στραγγίζουμε τους μικρομεσαίους εμπόρους της πόλης, τη ραχοκοκαλιά της τοπικής οικονομίας. Αυτούς στραγγίζουμε!

Και εδώ λοιπόν, τόσο ο απερχόμενος δήμαρχος, όσο και οι προηγούμενοι από αυτόν, έκαναν τον Πειραιά μια πόλη για λίγους. Μια πόλη όπου οι αδύναμοι συνεισφέρουν τα πολλά και οι ισχυροί τα λίγα. Ε λοιπόν, αυτό σταματά εδώ, ο Πειραιάς θα γίνει μια πόλη για όλους, όχι για λίγους και εκλεκτούς! Μια πόλη δίκαιη, όπου ο καθένας θα συνεισφέρει ανάλογα με τις δυνατότητές του και θα απολαμβάνει ποιοτικές υπηρεσίες που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες του.

Θέλετε να μιλήσουμε για αθλητισμό; Στον Πειραιά υπάρχει ο Ολυμπιακός και περισσότερα από 55 ενεργά αθλητικά σωματεία, σε όλα τα αθλήματα. Όλα με μεγάλο κοινωνικό αποτύπωμα ή μικρότερο: ο Εθνικός, ο Αργοναύτης, ο Ατρόμητος Πειραιά κ.α.

Κατά συνέπεια όταν συζητάμε για Αθλητισμό πρέπει να δούμε και τα θέματα αυτών των συλλόγων και να μην περιοριζόμαστε στον Ολυμπιακό και ειδικά στο ποδοσφαιρικό τμήμα του, διότι τα υπόλοιπα τμήματα του Ολυμπιακού και οι άλλοι σύλλογοι έχουν τεράστια προβλήματα λόγω των ελλείψεων σε υποδομές.

Ευτυχώς, που η Περιφέρεια Αττικής έτρεξε ένα μεγάλο πρόγραμμα έργων σε αθλητικούς χώρους, χρηματοδοτώντας και εκτελώντας έργα, καλύπτοντας την ανυπαρξία του Δήμου Πειραιά.

Προφανώς, λοιπόν, ο περιορισμός της συζήτησης για το εάν είμαι ή όχι Ολυμπιακός και πολύ περισσότερο εάν είμαι αντίπαλος του Ολυμπιακού, γίνεται σκόπιμα για να μην συζητηθεί η απουσία του Δήμου επί 4 και παραπάνω χρόνια στο θέμα των αθλητικών υποδομών που καίει τα λαϊκά σωματεία αλλά και τα μη "εμπορικά" τμήματα του Ολυμπιακού.

Θέλετε να μιλήσουμε για δωρητές;

Ζητάτε να δώσουν το παράδειγμα και άλλοι επιχειρηματίες. Να κάνουν δωρεές όπως ο κύριος Μαρινάκης.

Που να εμπιστευθεί ένας σοβαρός άνθρωπος της οικονομίας τον απερχόμενο δήμαρχο; Λειτούργησε και λειτουργεί ως εκπρόσωπος ενός συγκεκριμένου επιχειρηματία. Που κάθε τόσο διαφημίζει τις "φιλανθρωπίες" του κ. Μαρινάκη στα επίσημα έντυπα του Δήμου, στις λινάτσες με τις οποίες έχει ντύσει τα ρημαγμένα κτίρια της πόλης

Ποιός να έλθει εδώ, να δωρίσει προκειμένου να κυβερνάει ο κύριος αυτός.

Και...κάτι τελευταίο περί δωρεών και φιλανθρωπίας:

Τολμήσατε να πείτε κ. Μώραλη προχθές, πως σώσατε τους πρόσφυγες που είχαν εγκαταλειφθεί από την κυβέρνηση στο λιμάνι το 2015-2016;

Κύριε Μώραλη ακούστε: Ο Δρίτσας, ο Γαβρίλης, ο αρχηγός του Λιμενικού, η Σταθάκη, η Σταματάκη, το ΕΚΑΒ, οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί, οι εκπαιδευτικοί, η Παμπειραϊκή Πρωτοβουλία, όλο το "Λιμάνι της Αγωνίας", μπήκαν στο λιμάνι το φθινόπωρο του 2015 και βγήκαν μαζί με τον τελευταίο πρόσφυγα το καλοκαίρι του 2016, τη στιγμή όταν άδειαζε και η Ειδομένη. Ο Καπάταης και ο Ευσταθιάδης, μπήκαν στην Εσπλανάδα συλλέγοντας και στέλνοντας τρόφιμα τον Γενάρη και βγήκαν το καλοκαίρι. Από τον Μάρτη του '16, ήδη, οι καθηγήτριες Λίνα Βεντούρα και Αλεξάνδρα Ανδρούσου, και ο αξέχαστος Γιάννης Παντής, παράτησαν τα αμφιθέατρα για να ετοιμάσουν την υποδοχή των προσφυγόπουλων στα σχολεία-και του Πειραιά.

Οι πρόσφυγες, ένα εκατομμύριο πέρασαν από το λιμάνι του Πειραιά. Χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Χωρίς η πόλη να ταλαιπωρηθεί ούτε ένα λεπτό, χωρίς να χαθεί ένα δρομολόγιο, ένας τουρίστας!

Ναι, βοήθησαν οι κουζίνες του Ολυμπιακού, για αρκετούς μήνες την Ε2. Όπως και οι χιλιάδες τόνοι τρόφιμα και ρούχα των δωρεών, τα αντίσκηνα, οι κουβέρτες, τα ρούχα, της συνεισφοράς που έστελνε το Logistic της Περιφέρειας Αττικής συνεχώς.

Ναι προς τιμήν του, ένας, μόνο ένας Δημοτικός σας Σύμβουλος, ο Πέτρος Κόκκαλης βρέθηκε στο λιμάνι οργανώνοντας τα συσσίτια ως ίσος προς ίσους με τους εκατοντάδες εθελοντές. Ουδείς άλλος. Και σε αυτόν, δώσατε εντολή εξόδου, τον Απρίλιο του '16 χωρίς να έχετε ετοιμάσει ούτε μία μόνιμη δομή υποδοχής προσφύγων.

Θα μπορούσα να μιλάω ώρες ολόκληρες για τα λάθη, τις αστοχίες, και τις παραλήψεις της απερχόμενης δημοτικής αρχής. Ας αναρωτηθούν οι Πειραιώτες, πόσο καλυτέρευσε η καθημερινότητά τους τα τελευταία πέντε χρόνια. Βλέπουν άραγε μια πόλη πιο καθαρή, καλύτερα φωτισμένη, με βελτιωμένες δημοτικές υπηρεσίες; Ρητορικό το ερώτημα, όποιος ζει στον Πειραιά γνωρίζει την απάντηση.

Είναι μια ταξική δημοτική αρχή. Δεν κυβέρνησε την πόλη μας με γνώμονα τις ανάγκες των πολλών. Ενδιαφέρθηκε περισσότερο για τα συμφέροντα λίγων επιχειρηματικών κύκλων που βρίσκονται με το ένα πόδι στον Πειραιά και το άλλο αλλού. Κερδίζουν από τον Πειραιά αλλά δεν προσφέρουν στον Πειραιά.

Μια δημοτική αρχή χωρίς όραμα και σχέδιο, χωρίς οδικό χάρτη για το πώς η πόλη μας θα αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας, πώς θα εκμεταλλευτεί τις τεράστιες δυνατότητες που διαθέτει προς όφελος των Πειραιωτών.

Είναι μια δημοτική αρχή χαμηλών προσδοκιών και ακόμη πιο ισχνών δυνατοτήτων. Ο Πειραιάς μπορεί καλύτερα, αξίζει περισσότερα. Αξίζει να κυβερνηθεί από μια δημοτική αρχή ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Αυτά και ακόμη περισσότερα είμαστε αποφασισμένοι να αλλάξουμε. Συλλογικά και αδιαπραγμάτευτα, με επεξεργασμένες θέσεις τόσο για τα μεγάλα όσο και για τα μικρά θέματα της πόλης μας.

Δεν ξέρουμε τα πάντα, ξέρουμε πολλά. Αυτό όμως δεν αρκεί. Μπορεί να έχω σχεδιάσει μελέτες και έργα της πόλης. Όμως αποφάσισα και αποφασίσαμε να συν-σχεδιάσουμε μαζί τον νέο Πειραιά του 21ου αιώνα.

Με κορυφαία ζητήματα:

1. Ο Πειραιάς θα ζήσει μαζί με το λιμάνι και το λιμάνι και το λιμάνι μαζί με τον Πειραιά σε μία νέα εταιρική σχέση win-win. Το πως θα το δούμε και θα το πούμε σε ένα μεγάλο αναπτυξιακό συνέδριο πριν τις εκλογές με θέμα: "Λιμάνι και Πόλη".

2. Ο Πειραιάς είναι ένας ισότιμος μητροπολιτικός, παραγωγικός και ναυτιλιακός πόλος στο συζυγές δίπολο Αθήνα-Πειραιά. Έτσι θα αναπτυχθεί. Τα δύο άμεσα μέτρα που τείνουν σε αυτή την κατεύθυνση είναι ο μεγάλος αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την ανάπλαση της οδού Πειραιώς από την Τεχνόπολη ως του Κεράνη τον οποίο δρομολογήσαμε και ο αντίστοιχος για την λεωφόρο Συγγρού έως το Σταύρος Νιάρχος, που προγραμματίζουμε. Αυτό μαζί με τα έργα του μητροπολιτικού πάρκου Φαλήρου και του ΣΕΦ της Περιφέρειας Αττικής, δημιουργουν μία πανίσχυρη χωρική σχέση των δύο πόλεων με εμβέλεια σε όλο το Λεκανοπέδιο, τον τουρισμό, τον πολιτισμό και τις επιχειρήσεις.

3. Τα έργα της ΟΧΕ μαζί με τα παράλληλα, δηλαδή περισσότερα από 130 εκατομμύρια που διαθέτει η Περιφέρεια Αττικής για τον Πειραιά άμεσα εκταμιεύσιμα, θα επιταχυνθούν, δεν θα εξαερωθούν σε ανώφελες, εικονικές ή σπάταλες δράσεις, θα έλθουν ως πραγματικό χρήμα για τους πολλούς και τις υποδομές της πόλης.

Δώδεκα μικρότερα αλλά εξίσου σημαντικά στρατηγικά θέματα:

· Η Πειραϊκή, η Καστέλα και το Μικρολίμανο ως το ΣΕΦ-ο μεγάλος αρχαιολογικός, πράσινος παράκτιος περίπατος. Επί τέλους: Ιδέα του Τρίτση, σχεδιάστηκε το 2006 από το Λιμάνι της Αγωνίας, ξανασχεδιάστηκε από το ΕΜΠ, να το τελειώνουμε.

· Η επίλυση του κυκλοφοριακού εμφράγματος κυρίως του Κέντρου, και η άμεση αναθεώρηση της κυκλοφοριακής μελέτης και των μονοδρομήσεων, με παράλληλη εφαρμογή της ελεγχόμενης στάθμευσης με κάρτα, προς όφελος των κατοίκων.

· Ο αθλητισμός για όλους. με την αναβίωση του πόλου λαϊκού αθλητισμού στο σύμπλεγμα ΣΕΦ-Καραϊσκάκη-ΧΡΩΠΕΙ, την ενίσχυση των 35 αθλητικών και ναυταθλητικών δομών, το άνοιγμα των αυλών των σχολείων για συνοικιακό αθλητισμό και εκδηλώσεις γονέων/συλλόγων, στο πρότυπο των "Ανοικτών Σχολείων".

· Η αξιοποίηση των δημόσιων/δημοτικών ακινήτων με κοινωνική ανταπόδοση. Ήδη έχει ανακοινωθεί η εφαρμογή του επιτυχημένου πιλοτικού προγράμματος του Υπουργείου Εργασίας για τα 30 ακίνητα του Πειραιά. Εμείς το κάναμε, ο Δήμος Πειραιά ως τώρα όχι.

· Ο πολιτισμός μέσα από περιφερειακούς πόλους και μεγάλες συνέργειες. Μιλάμε για το μεγάλο Εθνικό Μουσείο Σιδηροδρόμων στη Λεύκα, το Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων στο σύμπλεγμα της Ηετιώνειας. Το πρώτο το κάνουμε, το δεύτερο, μελετημένο ήδη ως την κατασκευή του, θα εξηγήσουμε και στους Κινέζους και στους Έλληνες αρχαιολόγους μας, τη μεγάλη σημασία του. Και θα το πετύχουμε.

· Τα υπόλοιπα θα τα μαθαίνετε εβδομάδα-εβδομάδα, όπως σας υποσχεθήκαμε, όπως προκύπτουν από την επεξεργασία των ομάδων μας και δημοσιεύονται συνεχώς.

Με δυό λόγια: Ο διερχόμενος πλούτος θα παραμείνει εδώ που παράγεται, ο Πειραιάς θα ανακτήσει τον διεθνή και μητροπολιτικό ρόλο που του αντιστοιχεί, ως η πόλη του δεύτερου λιμανιού της Μεσογείου.

Είμαι διατεθειμένος να τα κάνω, για να αλλάξω την πόλη μας. Το έκανα, το κάναμε αλλού, με συναδέλφους, με πανεπιστήμια, με αυτοδιοικήσεις, με επιστημονικές ομάδες, όχι μόνο στην Ελλάδα. Μπορούμε μαζί να το πετύχουμε στον Πειραιά, έχοντας το τιμόνι του Δήμου.

Δεν ήρθα για να υποσχεθώ και εγώ μεγάλα λόγια. Δεν ήρθα να διχάσω. Δεν ήρθα να μοιράσω ιλουστρασιόν προγράμματα.

Είμαι εδώ μπροστά σας για να δηλώσω την διάθεσή μου να συνεργαστώ με όλους τους Πειραιώτες και τις Πειραιώτισσες για να μην χαθεί άλλος χρόνος. Το ευρύ μέτωπο δεν το αναζητούμε, υπάρχει ήδη από όσες και όσους, δεν το αντέχουν αυτό που μας συμβαίνει, ντρέπονται για τη σημερινή κατάσταση του Πειραιά. Είναι πολύ, με αυτούς προχωράμε. Με αυτούς θα συνδιαμορφώσουμε και θα συνδημιουργήσουμε μια ανθρώπινη πόλη.

Το ξαναλέμε: ο πλούτος θα μένει εδώ που παράγεται, σε αυτούς που τον παράγουν.

Είμαστε εδώ, είμαστε από εδώ, εκατοντάδες γυναίκες και άνδρες. Μας ξέρετε, με τα μικρά μας ονόματα, μας βλέπετε καθημερινά στις γειτονιές, στα σχολεία, στα γραφεία, στα μαγαζιά μας, στις λαϊκές αγορές, στις πλατείες και στους δρόμους.

Εμείς που γεννηθήκαμε στον Πειραιά, εμείς που μεγαλώσαμε στον Πειραιά, εμείς που ζούμε και εργαζόμαστε στον Πειραιά.

Για αυτό παλέψαμε μια ζωή και θα συνεχίσουμε.

Ήρθαμε όλες και όλοι για να νικήσουμε, και θα νικήσουμε.

Είμαστε ΕΜΕΙΣ ο Πειραιάς, ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, ο Πειραιάς των πολλών, ο Πειραιάς των αποκάτω, ο Πειραιάς του λιμανιού, της εργασίας, της παραγωγής, του πολιτισμού, του αθλητισμού.

Για μια πόλη για ΟΛΟΥΣ

ΕΝΑΣ ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Νίκος Μπελαβίλας: ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης "ξέφυγε"

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΑΒΙΛΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ κου ΜΑΡΙΝΑΚΗ

Ο κ. Βαγγέλης Μαρινάκης "ξέφυγε". Μέσα στον πανικό του αναγκάστηκε να εξέλθει από το χρυσοποίκιλτο ασφαλές περιβάλλον του και να κάνει για πρώτη φορά πολιτική ομιλία! Διάλεξε ως χώρο το προσωπικό του φέουδο, την εκδήλωση (Τρίτη 22/1) του συνδυασμού «Πειραιάς Νικητής».

Έτσι λοιπόν, εκτός άλλων ωραίων, ο υπόδικος αυτός εφοπλιστής, επιδόθηκε σε ένα παραλήρημα ύβρεων διερωτώμενος: «Ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα τι έχει κάνει για την πόλη; Δηλαδή αυτοί έρχονται εδώ σαν πολιτικοί κοπρίτες να πουν τι;». Λογικό. Χρησιμοποίησε τη γλώσσα που γνωρίζει. Και τη βαθειά του άγνοια για την πόλη. Τόσο ο ίδιος όσο και ο επισκέπτης στον Πειραιά, δήμαρχος, δεν γνωρίζουν τη δράση μας τόσα χρόνια, τις προτάσεις και τις παρεμβάσεις ως «Λιμανιού της Αγωνίας» και των Πειραιωτών, που βρισκόμαστε σε κοινά μετερίζια από το 1999.

Για την πανεπιστημιακή ιδιότητα του Νίκου Μπελαβίλα, και τις δεκάδες μελέτες του και παρεμβάσεις για τον Πειραιά, είναι επίσης λογικό να έχει άγνοια. Δεν περιμέναμε να έχει επιστημονικές γνώσεις, ούτε να τις αναζητά.

Άλλωστε, ο ουρανοκατέβατος ολιγάρχης, μόλις το 2014, ανακάλυψε την… πόλη και την αυτοδιοίκηση και αποφάσισε ότι θέλει να την κάνει "σπίτι του", όπως ομολογεί ή και χωράφι του, ακόμα καλύτερα, προσφέροντας λίγες ελεημοσύνες. Οι πραγματικοί ευεργέτες, και υπήρξαν πολλοί, δεν επεδίωξαν ποτέ να έχουν λόγο στην διοίκηση της πόλης ή να πάρουν κάτι απ’ αυτήν. Είναι φανερό ότι ο υβριστής ολιγάρχης και ο εκλεκτός του απερχόμενος δήμαρχος επιδιώκουν να υψώσουν στον Πειραιά σημαία ευκαιρίας, όπως αυτές που έχει στα καράβια του ο… πατριώτης κ. Μαρινάκης.

Όμως, οι πειραιώτες, όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες δεν θα επιτρέψουν αυτό το κατήφορο. Η μάχη για να περάσει ξανά η πόλη στους Πειραιώτες άρχισε και θα είναι νικηφόρα.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ│ΛτΑ: ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΖΩΗΣ

Πειραιάς, 24 Ιανουαρίου 2019

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στη ματαίωση της προγραμματισμένης για τις 23-1-2019 μηνιαίας συνεδρίασης της
Επιτροπής Ποιότητας Ζωής (Ε.Π.Ζ) οδήγησε η απουσία σημαντικού αριθμού δημοτικών
συμβούλων. Συγκεκριμένα, οκτώ (8) από τους έντεκα (11) δημοτικούς συμβούλους δεν
προσήλθαν στη συνεδρίαση, πρακτική που εφαρμόζεται για πολλοστή φορά και που
παρατηρείται όταν πρόκειται να συζητηθούν εισηγήσεις των υπηρεσιών του Δήμου για
ανακλήσεις αδειών και λειτουργίας Καταστημάτων Υγειονομικού Ενδιαφέροντος (Κ.Υ.Ε).
Και στη χθεσινή ημερήσια διάταξη υπήρχε θέμα με ανάλογη εισήγηση μετά από έγγραφη
καταγγελία πολίτη από τον Μάιο του 2017 για αυθαίρετη μεταλλική κατασκευή διαστάσεων
10×20μ. στο Μικρολίμανο με σκοπό την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων.
Μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η απουσία των συμβούλων της παράταξης του
Δημάρχου Γιάννη Μώραλη, όταν από τους επτά (7) τακτικούς και τρεις (3)
αναπληρωματικούς προσήλθαν μόνο δύο (2)!
Η δημοτική κίνηση «το Λιμάνι της Αγωνίας – Πειραιάς η πόλη μας» έχει καταγγείλει
επανειλημμένα την τακτική της Δημοτικής Αρχής να κωλυσιεργεί σκόπιμα και συστηματικά
τις συνεδριάσεις της Ε.Π.Ζ, όταν σ’ αυτές εξετάζονται θέματα μη συμμόρφωσης
επιχειρήσεων σε πολεοδομικές και υγειονομικές παραβάσεις.
Ο «Πειραιάς νικητής» ήταν για μια ακόμα φορά «Πειραιάς απών» από τον αγωνιστικό χώρο.

ΠΩΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ: ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ

Ένας υποψήφιος δήμαρχος δεν ανοίγει τα χαρτιά του για τον σχεδιασμό της εκλογικής του στρατηγικής. Για πολλούς λόγους. Είτε γιατί δεν έχει, είτε γιατί δεν θέλει να του τα κλέψουν. Προτείνω να το παραβιάσουμε!
Η καμπάνια μας για τον Πειραιά οργανώνεται υπό το φως του ήλιου από δεκάδες εθελοντές και εθελόντριες. Ζουν στην πόλη, την γνωρίζουν καλά και την αγαπούν. Δηλαδή με δύο λόγια, σχεδιάζεται εδώ, από εμάς. Τις λεπτομέρειες αυτής της δουλειάς σας παρουσιάζουμε σήμερα σε τούτο το κείμενο.

Για το τι κάνουμε και πότε, τι λέμε για τον Πειραιά, παρακολουθείτε εδώ:
http://nikosbelavilas.gr/
Μπορείτε επίσης να μας ακολουθείτε στο:
https://www.facebook.com/nikos.belavilas
Αν θέλετε, αναπαράγετε την ενημέρωση, και τις μοιράζεστε με τους φίλους και τις φίλες σας.
Από τη 1η Μαρτίου θα ανέβουν οι επίσημοι ιστότοποι της προεκλογικής εκστρατείας. Θα σας ενημερώσουμε για αυτό.

Ας πάμε στα πρώτα βήματα προς τις εκλογές.

● Βήμα 1: ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ

Από τον Νοέμβριο ως σήμερα, έγινε μία σπουδαία δουλειά, με πολλές συσκέψεις, συζητήσεις, ενημέρωση των ενεργών πυρήνων πολιτών, επιτροπών κατοίκων, τοπικών κινήσεων και πολιτικών οργανώσεων. Συναντηθήκαμε με εκατοντάδες Πειραιώτες και Πειραιώτισσες. Βάλαμε κάτω τα οργανωτικά και τα μεγάλα θέματα. Έτσι στήθηκε ο βασικός ιστός της εκστρατείας.

Η Συντονιστική Ομάδα
Η επιτελική αυτή ομάδα είναι το απαραίτητο εργαλείο για κάθε καμπάνια. Είναι ένα αντιπροσωπευτικό όργανο, με τους δημοτικούς μας συμβούλους και τους εκπροσώπους των συλλογικοτήτων-πολιτικών, τοπικών και κινηματικών. Μαζί, έχουμε την ευθύνη του συνολικού καθημερινού σχεδιασμού και της οργάνωσης. Ορίστηκε από τη συνέλευση που ενέκρινε την πρόταση της υποψηφιότητας. Θα διευρυνθεί από την επόμενη ευρεία συνέλευση του Φεβρουαρίου.

Η Ομάδα Επικοινωνίας
Η επικοινωνία σχεδιάζεται και δρομολογείται, από μία ομάδα στελεχωμένη από έμπειρους και έντιμους εθελοντές του πειραϊκού ρεπορτάζ και των εναλλακτικών μέσων, δημοσιογράφους όπως και νέους ακτιβιστές του διαδικτύου. Δίπλα μας, είναι έτοιμοι σε αυτή τη δουλειά, φίλοι καλλιτέχνες, δημιουργοί του design για να βοηθήσουν στο στήσιμο του επικοινωνιακού υλικού όταν έλθει η ώρα.
Η επικοινωνία μαζί σας γίνεται και θα γίνεται στο διαδίκτυο και στις γειτονιές.
Επικοινωνούμε με όλα τα ΜΜΕ, εθνικά και πειραϊκά, διαχέουμε ισότιμα την ενημέρωση.
Τι δεν κάνουμε: Δεν αναπαράγουμε fake news, δεν πληρώνουμε κάτω από το τραπέζι, δεν κάνουμε δώρο δήθεν διαφημιστικές σελίδες ούτε "συνδρομές". Δεν στήνουμε χορηγούμενη σελίδα στο fb, ούτε στοχεύουμε με πληρωμένα sms σε ψηφοφόρους!
Έχουμε τη σκέψη να μην τυπώσουμε καν αφίσες και προκηρύξεις, ούτε βέβαια αεροπανώ στους δρόμους. Τους λόγους τους ξέρετε: περιβαλλοντική, οπτική ρύπανση, μεγάλη αντι-οικολογική σπατάλη χαρτιού και χρήματος. Υποσχόμαστε ότι θα το προσπαθήσουμε.

Οι Θεματικές Επιτροπές
Οκτώ εθελοντικές ομάδες εργασίας συν-σχεδιάζουν. Συμμετέχουν περισσότεροι από πενήντα Πειραιώτες, γυναίκες και άνδρες, με ειδίκευση λόγω γνώσης ή εμπειρίας στα επιμέρους ζητήματα: πανεπιστημιακοί, δημοτικοί σύμβουλοι, στελέχη της διοίκησης, μηχανικοί, δάσκαλοι, γιατροί, έμποροι, νομικοί, φαρμακοποιοί, φοιτητές και νέοι επιστήμονες, ακτιβιστές του περιβάλλοντος και της οικολογίας, άνθρωποι του αθλητισμού, βετεράνοι των πρωτοβουλιών αλληλεγγύης, επιχειρηματίες, στελέχη του λιμανιού και της ναυτιλίας. Επεξεργάζονται τα θέματα∙ από το περιβάλλον μέχρι τις τοπικές μονάδες υγείας, από το κυκλοφοριακό μέχρι τη φροντίδα μας για τα ζώα, αδέσποτα και κατοικίδια. Σχεδιάζουν τις εναλλακτικές λύσεις με γνώση και με διάλογο. Είναι τόσο απλό.

Η Οικονομική Ομάδα
Στην καρδιά της εκστρατείας βρίσκονται οι οικονομικοί μας υπεύθυνοι, για τη νόμιμη και διάφανη διαχείριση των εξόδων της εκστρατείας. Η κάθοδος στις εκλογές γίνεται με χαμηλό οικονομικό κόστος και υψηλό αποτέλεσμα. Ούτε θα πετάξουμε χρήματα, ούτε θα εξασφαλίσουμε "μεταγραφές", ούτε θα στήσουμε πολυδάπανο υλικό, ούτε βέβαια θα "κλείσουμε συμβόλαια χρέους" με ανώνυμους πλούσιους χορηγούς. Αυτά για άλλους, όχι για εμάς.
Στηριζόμαστε στη μικρή εμφανή και δηλωμένη συνδρομή του κόσμου αλλά και στην πολύτιμη ανιδιοτελή προσφορά. Και... τα πάμε καλά.

Η Γενική Συνέλευση
Είναι ένας άγνωστος θεσμός για τις αυτοδιοικητικές κινήσεις του Πειραιά. Στις υπάρχουσες αυτοδιοικητικές κινήσεις, το πολύ-πολύ να συνεδριάζουν ενίοτε οι δημοτικοί σύμβουλοι υπό τον επικεφαλής. Υπάρχει μία εξαίρεση: Η μεγαλύτερη ιδρυτική συλλογικότητα της εκστρατείας μας, το "Λιμάνι της Αγωνίας" έστησε μία παράδοση είκοσι χρόνων: τη γενική συνέλευση των μελών του. Θα την συνεχίσουμε κατά γράμμα, και τώρα και μετά τις δημοτικές εκλογές. Συμμετέχουν, όχι μόνο τα μέλη του "Λιμανιού", αλλά και τα μέλη των πολιτικών, τοπικών ή θεματικών σχηματισμών, οι δημοτικοί, οι διαμερισματικοί σύμβουλοι και οι βουλευτές. Όλες και όλοι συμμετέχουν ισότιμα. Όλες και όλοι, όσοι θεωρούν εαυτούς ενταγμένους σε αυτή την εκστρατεία, ανήκουν στη δημοκρατική γενική συνέλευση. Έχουν δικαίωμα στη συμμετοχή, στον σχεδιασμό και στις αποφάσεις.

● Βήμα 2: ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΚΑΙ ΣΥΝ-ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΥΡΙΑΝΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Οι Τοπικές Συναντήσεις
Ξεκινήσαμε από τα Καμίνια, με τη Δ' Δημοτική Κοινότητα, την πρώτη τοπική μας σύσκεψη με εξαιρετικά αποτελέσματα. Συνεχίζουμε αυτή την εβδομάδα τις συζητήσεις στις γειτονιές:

- Α' & Β' Δημοτική Κοινότητα τη Δευτέρα 21-01-2019, 19:30 στην Αίθουσα Συνδέσμου Αποφοίτων Ιωνιδείου – Πραξιτέλους 236, Βρυώνη
- Ε' Δημοτική Κοινότητα την Τετάρτη 23-01-2019, 19:30 στα Τοπικά Γραφεία ΣΥΡΙΖΑ – Χορμοβίτου 269 (1ος όροφος), Ταμπούρια
- Γ' Δημοτική Κοινότητα την Πέμπτη 24-01-2019, 19:30 στο Εργαστήρι Μιχάλη Κάσση – Τζιροπούλου 15, Νέο Φάληρο
Στις συναντήσεις αυτές δεν μιλάμε, αλλά ακούμε! Καταγράφουμε, συνομιλούμε με τους ανθρώπους και συν-σχεδιάζουμε την πολιτική μας για κάθε γειτονιά.

Το πρώτο ερωτηματολόγιο για τα μικρά καθημερινά ζητήματα
Για να μπορέσουμε να στήσουμε έναν ορθολογικό και αξιόπιστο μηχανισμό καταγραφής των "μικρών" προβλημάτων σχεδιάσαμε ένα απλό, εύχρηστο ερωτηματολόγιο. Σκουπίδια, πεζοδρόμια, πλατείες, πράσινο, φωτισμός, σχολεία, αθλητισμός σε κάθε γειτονιά. Συμπληρώνεται παντού, ηλεκτρονικά ή σε χαρτί. Ανταλλάσουμε με φίλους από άλλες πόλεις ανάλογη δημιουργική εναλλακτική εμπειρία για τη διαβούλευση στον δημόσιο χώρο: από την Αθήνα, την Καλαμάτα, τη Λάρισα και όχι μόνο. Από τη Βαρκελώνη, το Παρίσι, το Βερολίνο. Έτσι προχωράμε μαθαίνοντας.
Το πρώτο ερωτηματολόγιο θα το βρείτε εδώ:
http://nikosbelavilas.gr/index.php/item/70-erotimatologio
Με την συγκέντρωση ενός ικανού δείγματος, αντιπροσωπευτικού και για τις πέντε δημοτικές κοινότητες, θα κοινοποιήσουμε αμέσως τα αποτελέσματα. Στοχεύοντας στις εφικτές λύσεις. Θα ακολουθήσουν άλλα που θα εμπλουτίσουν τον κοινωνικό διάλογο και θα φωτίσουν τις λύσεις. Το όνειρο όλων μας για τον Πειραιά.

Η πρώτη μας ανοικτή εκδήλωση
Είπαμε, να ανταμώσουμε όλες και όλοι στο επίσημο ξεκίνημα της εκστρατείας. Όχι σε μία παγωμένη αίθουσα με στημένους -όπως πρέπει- ομιλητές. Θέλουμε μία χαρούμενη συνάντηση όσων συνταξιδεύουμε σε αυτό το ωραίο ταξίδι. Ραντεβού λοιπόν, στο τέλος της εβδομάδας στον πολυχώρο
"Κρεμλίνο" https://www.facebook.com/kremlinostage/, την Κυριακή 27-1-2019 στις 19.30, Χαϊδαρίου 6, Γκάζι-Παπαστράτου.
Θα βρεθούμε στο πολύ όμορφο αυτό πρώην βιομηχανικό κτίριο, θα εξηγήσουμε τα βήματα, θα παρουσιάσουμε το όνομα του συνδυασμού μας και το πιο σημαντικό∙ θα περάσουμε καλά με φίλους και συντρόφους!

Με τις παραγωγικές τάξεις
Όλος ο Φεβρουάριος είναι αφιερωμένος σε συσκέψεις με επιμελητήρια, με επαγγελματικούς και επιστημονικούς συλλόγους, με συνδικάτα.
Είναι ανάγκη πέρα από τα τοπικά, τα μεγάλα και μικρά κοινωνικά/περιβαλλοντικά και άλλα προβλήματα να αποκτήσουμε πλήρη εικόνα για την κατάσταση της εργασίας και της οικονομίας. Για αυτό δρομολογούμε το πρόγραμμα των συναντήσεων αυτών.

Με τα υπουργεία και την αυτοδιοίκηση
Αν θέλει κανείς να διοικήσει έναν δήμο, πρέπει να ξέρει πως γίνεται αυτό. Να μάθει τι χρήματα υπάρχουν, τι χρέη, ποιό θεσμικό πλαίσιο, ποιά έργα τρέχουν ή θα τρέξουν, τι πάει καλά και τι πρέπει να αλλάξει,. Το γνωρίζουμε αρκετά καλά, συμμετέχουμε χρόνια σε αυτούς τους σχεδιασμούς, αλλά δεν φτάνει. Χρειάζεται συνεχής παρακολούθηση. Θέλουμε και επιλέξαμε να ενημερωνόμαστε διαρκώς.
Έγιναν ήδη οι συναντήσεις με τον Αντιπεριφερειάρχη Πειραιά Γιώργο Γαβρίλη, τον Υπουργό Ναυτιλίας Φώτη Κουβέλη και την Υπουργό Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου.
Ο επόμενος μήνας είναι αφιερωμένος στις συναντήσεις με την Περιφερειάρχη Αττικής, τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας και την Υπουργό Πολιτισμού και Αθλητισμού. Διότι έχουν βαρύνοντα λόγο στα του Πειραιά και τα του λιμανιού.
Αποφασίσαμε να σπάσουμε για πρώτη φορά την στενή τοπικότητα, μία μακρά αρνητική παράδοση. Με βάση εκείνη την παράδοση, ο υποψήφιος Δήμαρχος Πειραιά δεν καταδέχεται να συνομιλήσει με τους γείτονες υποβαθμισμένους πειραϊκούς δήμους για τα κοινά τους θέματα καθώς αυτό δεν αποφέρει ψήφους. Μπορεί για παράδειγμα να έχουμε ένα περιβαλλοντικό ατύχημα δίπλα μας, αλλά εμείς πρέπει να δηλώνουμε ότι δεν είναι αρμοδιότητα μας! Δεν σκοπεύουμε να το συνεχίσουμε. Έτσι, συμβολικά, αρχίσαμε τις επαφές, με τον πιο παραμελημένο δήμο της πόλης, το Πέραμα και τον φίλο δήμαρχο του, Γιάννη Λαγουδάκη. Ακολουθούν οι συνέργειες με τους υπόλοιπους: Κερατσίνι-Δραπετσώνα, Κοκκινιά, Μοσχάτο-Ταύρος. Έχουμε πολλά κοινά να πούμε και να διεκδικήσουμε.
Αφήνουμε για το τέλος τα δύσκολα∙ τους αρμόδιους υπουργούς οικονομίας, ανάπτυξης και αυτοδιοίκησης. Αφού συγκεντρώσουμε όλα τα στοιχεία και έχουμε τη δυνατότητα και την τεκμηρίωση για ισχυρά αιτήματα και διεκδικήσεις, τότε θα πάμε να τους βρούμε, κάπου τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο.

Με τους διευθυντές/ντριες και τους εργαζόμενους του Δήμου Πειραιά
Ακόμη ποιό σημαντικό από τα τετ-α-τετ με τους υπουργούς και τους δημάρχους, είναι η ευθεία και ειλικρινής συζήτηση με τους επικεφαλής τους διοικητικού μηχανισμού, τις διευθύνσεις και τους υπαλλήλους. Με όλους όσους έχουν την ευθύνη της λειτουργίας του Δήμου Πειραιά. Ήρθε η ώρα να γνωριστούμε! Δρομολογούμε λοιπόν, όχι περιοδείες στους διαδρόμους του δημαρχείου για χειραψίες, αλλά συναντήσεις εργασίας σε επίπεδο δημοτικών διευθύνσεων.

● Βήμα 3: ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Υπάρχουν δύο τρόποι για να στηθεί ένα εκλογικό πρόγραμμα:
Ο πρώτος είναι, το πρόγραμμα να στοχεύει να νικήσεις στις εκλογές "και μετά βλέπουμε". Στο γράφουν επικοινωνιολόγοι, με βάση τι θέλει να ακούσει ο κόσμος, υπόσχεσαι και ελπίζεις να κερδίσεις. Το ζήσαμε ήδη με δραματικό τρόπο.
Ο δεύτερος είναι να προχωράς με προσεκτικά βήματα, ανοίγοντας θέματα και δοκιμάζοντας. Ακούς και συνομιλείς με ανθρώπους που γνωρίζουν, είτε είναι ειδικοί είτε βιώνουν την καθημερινότητα. Αφού το κάνεις αυτό, ιεραρχείς, μετράς τις δυνάμεις σου, σκέφτεσαι συμμαχίες και τότε λες την αλήθεια. Αυτά και ως εκεί μπορώ να πετύχω. Με τις δικές μας δυνάμεις, όχι εξαρτώμενος από ελεημοσύνες και παρακάλια. Ούτε με δηλώσεις τύπου "εγώ ήθελα, αλλά δεν με άφησαν". Ανοίγουμε, λοιπόν, κάθε εβδομάδα την ατζέντα των δώδεκα κρίσιμων θεμάτων:
Ξεκινήσαμε με την Πειραϊκή, το Κυκλοφοριακό, τα Κενά Κτίρια, τον Αθλητισμό, το Λιμάνι και έπεται συνέχεια. Θα δημοσιοποιούνται τα θέματα συνεχώς απλώνοντας τον διάλογο, βάζοντας τα ερωτήματα. Θα ακολουθήσουν οι κοινότητες: Το Κέντρο, η Ευαγγελίστρια, η Γούβα και ο Προφήτης Ηλίας, η Καστέλα, το Νέο Φάληρο, η Σούδα, ο Απόλλωνας, τα Καμίνια, η Λεύκα, η Παλιά Κοκκινιά, ο Βώκος, τα Μανιάτικα και η Αγιά Σοφιά, ο Άγιος Δημήτρης και ο Άγιος Διονύσης. Έχουμε αρκετό δρόμο να περπατήσουμε ξανά στις γειτονιές μας. Είναι μία δημόσια ανταλλαγή θέσεων και ιδεών, για ψύχραιμους και νηφάλιους. Για σκέψεις και κυρίως για τεκμηριωμένες βιώσιμες λύσεις.
Εδώ κάτι προσωπικό: Μπορεί να γνωρίζω τον Πειραιά σαν το σπίτι μου, μπορεί να σχεδιάζω την πόλη πολλά χρόνια με την ακαδημαϊκή μου ιδιότητα, να συμμετέχω σε πειραϊκές δράσεις και πρωτοβουλίες όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Όμως αυτό είναι λίγο. Χρειάζονται φρέσκες ιδέες μαζί με τις ώριμες, ευρύτατη κοινωνική συναίνεση δίπλα στους ειδικούς, ευστοχία και τόλμη ώστε να πετύχουν οι ριζικές αλλαγές.
Με έμπνευση και ρεαλιστικούς στόχους χτίζουμε το πρόγραμμα διακυβέρνησης του Δήμου Πειραιά. Την προετοιμασία της επόμενης μέρας. Με λογισμό και μ' όνειρο όπως λέγαμε πάντα.
Πως θα γίνει; Όλο το υλικό της διαβούλευσης θα είναι έτοιμο στο τέλος Φεβρουαρίου. Θα έχουν ολοκληρωθεί οι συναντήσεις, η συνθετική συζήτηση με τους φορείς, με την κοινωνία. Με την κεντρική διοίκηση και την αυτοδιοίκηση. Θα είναι έτοιμη η δημοτική μας ομάδα, οι άνθρωποι οι οποίοι θα αναλάβουν τις ευθύνες. Τότε θα ξεδιπλωθούν οι πλήρεις προτάσεις, το πρόγραμμα της δημοτικής διακυβέρνησης.
Μετά, έχουμε μπροστά μας όλο τον Μάρτιο, τον Απρίλιο και τον μισό Μάιο ως τις εκλογές. Μπορούμε να το παρουσιάσουμε σε κάθε Πειραιώτη και Πειραιώτισσα, με τρόπους που θα βρείτε πολύ ενδιαφέροντες. Σιγά μην δεν τα καταφέρουμε!

Πασαλιμάνι, 21 Ιανουαρίου 2019
Νίκος Μπελαβίλας

http://nikosbelavilas.gr/
https://www.facebook.com/nikos.belavilas

tagΠροσθ. ετικετώνpinΠροσθ. τοποθεσίαςpencil

Ξεκινάμε για τον Πειραιά │"ΚΡΕΜΛΙΝΟ"│ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2019 & ΩΡΑ 19:00

Αγαπητές/οι Φίλες και Φίλοι, Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Η πρώτη μας ανοικτή εκδήλωση στον πολυχώρο "Κρεμλίνο" [Χαϊδαρίου 6, Γκάζι-Παπαστράτου, Πειραιάς] την Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2019 και ώρα 19:00.
Είπαμε, να ανταμώσουμε όλες και όλοι στο επίσημο ξεκίνημα της εκστρατείας. Όχι σε μία παγωμένη αίθουσα με στημένους -όπως πρέπει- ομιλητές. Θέλουμε μία χαρούμενη συνάντηση όσων συνταξιδεύουμε σε αυτό το ωραίο ταξίδι. Θα εξηγήσουμε τα βήματα, θα παρουσιάσουμε το όνομα του συνδυασμού μας και το πιο σημαντικό∙ θα περάσουμε καλά με φίλους και συντρόφους!

Είμαστε εδώ, είμαστε από εδώ! Συν-σχεδιάζουμε τη μεγάλη αλλαγή στον Πειραιά.
Ξεκινάμε, συζητώντας, οργανώνοντας, παρουσιάζοντας τις ιδέες μας για την πόλη.

Σας περιμένουμε όλες και όλους.
Νίκος Μπελαβίλας   

N.Μπελαβίλας: «κύριε δήμαρχε μία συμβουλή: Ο σεξισμός των γηπέδων δεν έχει θέση στην προεκλογική σας παρουσία»

Ο απερχόμενος δήμαρχος δήλωσε στη μέση της παρουσίασης του έργου του, ότι: "Δεν γεννήθηκε, δεν μεγάλωσε σ’ αυτή την πόλη, δεν την γνωρίζει, τώρα την μαθαίνει"! Φαντάζομαι ότι ήταν μία ασχεδίαστη από τους επικοινωνιακούς συμβούλους του ατάκα εν μέσω κρίσης ειλικρίνειας. Η δημοτική σύμβουλος Βάνα Μελά επίσης αυθόρμητα και λογικά ρώτησε: "Τότε γιατί κατεβαίνετε για δεύτερη φορά υποψήφιος;" Και ...το Δημοτικό Θέατρο μετετράπη σε κερκίδα από τους συνεργάτες του δημάρχου. 

Κύριε δήμαρχε μία συμβουλή: Ο σεξισμός των γηπέδων δεν έχει θέση στην προεκλογική σας παρουσία. Όσο για την ερώτηση της Βάνας Μελά, απαντήστε την εσείς ο ίδιος, πρώτα στον εαυτό σας και μετά στην κοινωνία απευθείας. Θα κάνει καλό στον Πειραιά, σε όλους μας και σε εσάς.

  

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ│ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΗ ΛΕΚΤΙΚΗ ΒΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΤΟΥ ΛτΑ

Πειραιάς, 19 Ιανουαρίου 2019

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Εντονότατους προπηλακισμούς δέχτηκαν την Πέμπτη 17-1-2019 οι εκλεγμένοι με το «Λιμάνι της Αγωνίας» δημοτικοί σύμβουλοι, όταν μία εξ αυτών -η Βάνα Μελά- σχολίασε με ειλικρινή έκπληξη και απορία την κυνική ή αφελή -υπερφίαλη πάντως- ομολογία του Δημάρχου ότι δεν γεννήθηκε, δεν μεγάλωσε σ’ αυτή την πόλη, δεν την γνωρίζει, τώρα την μαθαίνει και προσπαθεί να ανταποκριθεί στα καθήκοντά του καθώς και ότι αυτός μαζί με δέκα ακόμα άλλους θέλησαν να έρθουν να δουν τι θα κάνουν με την πόλη.
Στην αυτονόητη ερώτησή της: Δήμαρχε, τότε γιατί θέλησες να είσαι υποψήφιος σε μια πόλη που δεν έχεις δεσμούς μαζί της και γιατί θέλεις πάλι; η απάντηση ήταν μια απροκάλυπτη λεκτική βία εναντίον της και εναντίον του Δημήτρη Γκερλέ κυρίως από συναδέλφους τους της δημοτικής αρχής.
Το απαράδεκτο αλλά όχι πρωτοφανές επεισόδιο σημειώθηκε κατά τη διεξαγωγή της συνάντησης του Δημάρχου με τους πολίτες στο Δημοτικό Θέατρο, προκειμένου αυτοί να εκφράσουν τις απόψεις και τα παράπονά τους στη δημοτική αρχή. Πότε θα γίνει πραγματικά αντιληπτό ότι το δικαίωμα σε απόψεις και ιδέες που διαφοροποιούνται είναι απόλυτα σεβαστό και ότι διάλογος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτή τη στοιχειώδη συνθήκη; Πώς
είναι δυνατό να ακούγεται παράδοξη η εύλογη απορία και όχι η «ειλικρινοφανής» ομολογία;

Νίκος Μπελαβίλας: Μια νέα αφήγηση για τον Πειραιά

Το κείμενο αυτό ξεκίνησε να γράφεται προτού το λιμάνι βρεθεί στη δίνη του προσφυγικού ζητήματος. Τελείωσε αφού το λιμάνι είχε αδειάσει από πρόσφυγες. Αυτό σημειώνεται μιας και τους προηγούμενους μήνες οι έγνοιες εκείνου του μεγάλου σοκ μονοπωλούσαν σκέψεις και πράξεις.

Κρατώντας την αισιοδοξία, ελπίζοντας ότι θα έρθει μια στιγμή που οι πρόσφυγες θα έχουν ξαναβρεί στέγη και δουλειά, στις παλιές ή στις νέες πατρίδες τους, σκέφτηκα να συνεχίσω να γράφω για τη δική μου πατρίδα και τις μέρες που θέλουμε να ‘ρθουν. Αν επιχειρήσει κανείς να περιγράψει με λίγα λόγια την κατάσταση του επινείου, όχι μόνο του κεντρικού Πειραιά αλλά της μεγάλης πόλης του μισού εκατομμυρίου κατοίκων, από το Πέραμα ως τον Κορυδαλλό και το Νέο Φάληρο, μπορεί να το πει με μια μόνο λέξη: στασιμότητα. Πρόκειται για μια κατάσταση που διατηρείται έτσι σε χρόνια βαθιά  ακινησία, σε όλα τα επίπεδα.
Έχει κανείς την αίσθηση ότι οι καταστροφές του πολέμου τότε το ’41-45, στη συνέχεια η αποβιομηχάνιση του ’80 και, τέλος, η οικονομική κρίση των αρχών του 21ου αιώνα παγίδευσαν τον Πειραιά σε μια μόνιμη κρίση, η οποία διαρκεί πλέον έξι-επτά δεκαετίες. Στις δύο φάσεις αυτής της μακράς περιόδου στις οποίες επιχειρήθηκε ανάκαμψη –μία με το Σχέδιο Μάρσαλ και την ανοικοδόμηση της βιομηχανίας αμέσως μετά τον πόλεμο, και άλλη με τη χουντική δημαρχία Σκυλίτση και την τουριστική ανάπτυξη– υπήρξαν βραχύβια αποτελέσματα, διεύρυνση των ανισοτήτων, λεηλασία της πόλης, του πολιτιστικού και του φυσικού της αποθέματος.
Σήμερα εμφανίζεται μια νέα κινητικότητα γύρω από το χώρο του λιμανιού. Η κινητικότητα αυτή έχει δύο δυναμικές συνιστώσες. Η μία είναι η πώληση του ΟΛΠ στην Cosco. Οι συνέπειές της δεν είναι δυνατόν ακόμη να προβλεφθούν πλήρως. Η δεύτερη συνιστώσα είναι οι συνεχιζόμενες αυξητικές τάσεις του τουρισμού και της κρουαζιέρας, που καθιστούν το λιμάνι ένα από τα μεγαλύτερα στον κόσμο στην κίνηση επιβατών. Παρά την κρίση δηλαδή, η κίνηση του λιμανιού συνεχίζει να ανεβαίνει.
Τι θα συμβεί μετά την πώληση του λιμανιού;  Σίγουρα η εμπλοκή της Cosco στον ΟΛΠ θα επηρεάσει κυρίως το εμπορικό και παραγωγικό τμήμα του λιμανιού και μέσω αυτού τα δυτικά του Πειραιά, τη Δραπετσώνα, το Κερατσίνι και το Πέραμα.
Συνεχίζοντας μπορούμε να θεωρήσουμε πως η κρουαζιέρα και η ακτοπλοΐα θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται και να φανταστούμε πως αυτή η ανάπτυξη θα επιδράσει κυρίως στις περιοχές γύρω από το κεντρικό λιμάνι, το παλιό δηλαδή ιστορικό κέντρο του Πειραιά, τις κεντρικές συνοικίες της πόλης, την Πειραϊκή, το Πασαλιμάνι, την Καστέλα και το Τουρκολίμανο.
Τέλος, οι γειτονιές της ενδοχώρας, ο Ρέντης, η Νίκαια και ο Κορυδαλλός, θα μείνουν σχετικά ανεπηρέαστες με μικρότερες επιπτώσεις στην εργασία των ανθρώπων που τις κατοικούν, εργασία που συσχετίζεται ή μπορεί να συσχετιστεί με το λιμάνι και την άμεση περιφέρειά του.
Η μορφή και το εύρος αυτών των επιδράσεων δεν μπορεί να περιγραφτεί με βεβαιότητα.
Ο Κωστής Χατζημιχάλης, γράφοντας για την «άυλη αξία του Πειραιά», σημειώνει σε σχέση με την προοπτική να περάσει το λιμάνι σε ιδιωτικά χέρια: «… η τελική πώληση όλου του λιμανιού στη COSCO σημαίνει ότι η άυλη αξία και τα πολλαπλασιαστικά της οφέλη θα πάνε στην Κίνα και όχι στην πειραϊκή και ελληνική κοινωνία και οικονομία. Γιατί, ας μην το ξεχνάμε, τα σπουδαία λιμάνια σε παλιές πόλεις είναι κάτι περισσότερο από τις προβλήτες, τα κοντέινερ και τη λιμενική ζώνη τους».
Ίσως και για τον Πειραιά ήλθε η ώρα των μεγάλων μετασχηματισμών. Αυτών που δρομολογήθηκαν στα μεγάλα λιμάνια του κόσμου πριν από δυο-τρεις δεκαετίες και μετέτρεψαν τους παλαιούς εντός των πόλεων πυρήνες τους σε ακριβούς ιστορικούς τόπους, με υψηλότατες αξίες κατανάλωσης – αναψυχή, εστίαση, τουρισμός, πολυτελείς κατοικίες με θέα το λιμενοβιομηχανικό τοπίο. Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Αμβούργο, Ρότερνταμ, ακόμη και οι άγριοι μετασχηματισμοί του θαλασσίου μετώπου της Κωνσταντινούπολης εντάσσονται σε αυτήν τη παγκόσμιας κλίμακας εξέλιξη.
Πώς ορίζεται αυτό; Είναι το πέρασμα από το φορντικό στο μεταμοντέρνο λιμάνι, όπως εύστοχα πρωτοδιατυπώθηκε το 1996, κάτι που βλέπουμε να δρομολογείται τώρα και στον Πειραιά τώρα. [1] Έγραφαν τότε: «… όπως η άνοδος του “φορντισμού” πιθανώς αντικατοπτρίζεται στη μεταφορά των λιμένων έξω από τις πόλεις,  έτσι και ο πολιτισμικός του διάδοχος –ο μεταμοντερνισμός– συνηγορεί στην κατανόηση της ανακατάληψης των απαξιωμένων υδάτινων μετώπων από μια σειρά “νέων” χρήσεων γης».
Τι άλλο είναι άραγε ο Πειραιάς εκτός από προβλήτες, κοντέινερ και λιμενική ζώνη; Ποιες είναι αυτές οι νέες χρήσεις γης που θα εγκατασταθούν, αν θα εγκατασταθούν;
Ο Πειραιάς είναι πρώτα από όλα η τρίτη μεγάλη πόλη της χώρας, δεμένη σε ένα αδιάρρηκτο δίπολο με την πρωτεύουσα σε ένα συνεκτικό, συμπαγές πια, λεκανοπέδιο-μητρόπολη. Φέρει το κύρος ενός από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά λιμάνια, μια συλλογική μνήμη τοπικότητας ριζωμένη στους ανθρώπους του. Φέρει ακόμη πολιτιστικά υποστρώματα, υλικά και άυλα, εξαιρετικής πυκνότητας, που έχτισαν σταδιακά την ταυτότητα ή καλύτερα τις ταυτότητες της κοινωνίας της πόλης. Την άγνωστη αρχαιότητα, τα ίχνη της οποία διασώθηκαν –όσα εξ αυτών– αφού χρειάστηκε να ανακαλυφθούν ξανά από τους σύγχρονους  κατοίκους, μέσα από τους αγώνες για τη διάσωση τους. Τη νεότερη ναυτική, βιομηχανική και αρχιτεκτονική ιστορία της πόλης – διατηρημένη ως ζώσα ανάμνηση και μεταφερόμενη από γενιά σε γενιά, αποτυπωμένη σε μνημειακές υλικότητες αλλά και σε οδυνηρές απώλειες. Νεοκλασικά του κέντρου, εργοστάσια της Πειραιώς, του Άγιου Διονύση και της δυτικής ακτής, προσφυγικά της Δραπετσώνας,  της Παλαιάς και της Νέας Κοκκινιάς, της Αμφιάλης και του Ρέντη. Την κληρονομιά της βιομηχανίας, για βιομήχανους και βιομηχανικούς εργάτες – απαξιωμένη από τους πρώτους, διατηρημένη ως συλλογικό βίωμα από τους δεύτερους. Τη ναυτοσύνη, για εφοπλιστές αλλά  και ναυτικούς. Την ιδιότυπη αστική κουλτούρα των κεντρικών περιοχών.
Τον πολιτισμό των ποιητών και των πεζογράφων, του θεάτρου και της ζωγραφικής, που έσβησε μετά τον πόλεμο, τον λαϊκό προσφυγικό και μεταναστευτικό πολιτισμό, που μπόλιασε την κοινωνία με τέχνες, συνήθειες και τεχνικές της Ανατολής, αλλά και των Δωδεκανήσων και των Κυκλάδων, της Μάνης και του Πάρνωνα. Πάνω από όλα αυτά· το πιο συνεκτικό στρώμα, που καλύπτει το σύνολο της πόλης και υπάρχει από τα πρώτα χρόνια της γέννησης της, είναι αυτό που ήδη αναφέρθηκε, της εργατικής και ναυτικής παράδοσης που αντανακλάται σε όλες τις εκφάνσεις της σύγχρονης ζωής, στην κοινωνική αλλά και στην πολιτική συμπεριφορά των κατοίκων. Τέλος, είναι το θαλασσινό τοπίο, που επικαθορίζει συνολικά το αστικό τοπίο, η ακτογραμμή που ξεκινάει απ’ τις σκληρές εικόνες των διαλυτηρίων και των ναυπηγείων του Περάματος για να εξομαλυνθεί σταδιακά και να γλυκάνει στις δαντέλες της ακτής της Πειραϊκής και της Καστέλας και να σβήσει στην απλωμένη ρηχή ακτογραμμή του Φαλήρου.

Αν ξεπεράσουμε τις ιστορικές περιγραφές και τις αυτονόητες λυρικότητες της, αυτόματης σχεδόν, εμπειρικής περιγραφής του γενέθλιου τόπου, περνάμε αναγκαστικά στις υλικότητες, στα τεχνικά, στα πολεοδομικά και γεωγραφικά στοιχεία του νέου υπό διαμόρφωση τοπίου.
Τι θα συμβεί σχεδόν σίγουρα:
Δημιουργείται ένας νέος οικονομικός και κοινωνικός χάρτης με παλιές και νεότερες ισχυρές χωρικές ενότητες της ευρύτερης πόλης. Είναι η ζώνη της ακτοπλοΐας και της κρουαζιέρας συνδυασμένη με τη μεγάλη ζώνη ναυτιλιακών υπηρεσιών. Πίσω και δίπλα της, η μεγάλη εμπορική αγορά και η ζώνη υπηρεσιών. Αυτός είναι χοντρικά ο κεντρικός Πειραιάς.
Είναι όμως ταυτόχρονα η ζώνη του εμπορικού λιμένα και η πολύ περιορισμένη χωρικά ζώνη υπηρεσιών γύρω από αυτήν και η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, που διεισδύει σε μικρό βάθος και στην πόλη του Περάματος. Αυτός είναι χοντρικά ο παράκτιος δυτικός Πειραιάς.
Σε αυτό τον καμβά στήνεται το νέο σύστημα μεταφορών που αλλάζει την πόλη ετούτη τη στιγμή. Με δύο εξαιρετικά δυναμικούς πόλους, έναν στο Ικόνιο και έναν στο κεντρικό λιμάνι. Η αναμόρφωση του πειραϊκού μεταφορικού χάρτη περιλαμβάνει το νέο σύστημα εμπορικών μεταφορών από το Ικόνιο προς το Θριάσιο και την ένταξή του στο εθνικό και το ευρωπαϊκό δίκτυο. Το λιμάνι γίνεται μεταφορικός κόμβος της Ανατολικής Μεσογείου. Θέλουμε δεν θέλουμε. Στην αστική περιοχή και στο επιβατικό λιμάνι, ο Πειραιάς αποκτά  έναν νέο κόμβο αστικών μεταφορών –τον μεγαλύτερο στην Ελλάδα– με τις δύο γραμμές μετρό, το τραμ και τον προαστιακό στο κεντρικό λιμάνι. Ο κόμβος θα ενώσει με νέες συνδέσεις και υψηλότερες ταχύτητες το λιμάνι με το αεροδρόμιο και το μητροπολιτικό δίκτυο.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της πόλης είναι η ύπαρξη τεράστιου αποθέματος γης με λανθάνοντα (κλειστά εργοστάσια και βιοτεχνίες, πρώην εργοστασιακά οικόπεδα) ή φθίνοντα αντίστοιχα τμήματα. Αυτό απλώνεται στις πρώην βιομηχανικές περιοχές με ισχυρή πύκνωση στις περιοχές της αποβιομηχάνισης (Νέο Φάληρο, οδός Πειραιώς, Άγιος Διονύσης, οδός Θηβών, Λιμενοβιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας-Κερατσινίου).
Η οικονομική κρίση εν τω μεταξύ επιδείνωσε μια κατάσταση προβληματική ήδη από τα μέσα του ’80 για τον Πειραιά. Η κατάρρευση της βιομηχανίας και στη συνέχεια της βιοτεχνίας είχε βάλει την πόλη σε κρίση πολύ πριν από την κρίση του 2008. Από τότε όμως η κατάσταση επιδεινώθηκε και απλώθηκε στην πειραϊκή ενδοχώρα προκαλώντας κατάρρευση των τομέων του τοπικού εμπορίου, των μικρών υπηρεσιών και των κατασκευών, εκτινάσσοντας συν τοις άλλοις τα μεγέθη της ανεργίας και ερημώνοντας τα τοπικά κέντρα, τόσο του κέντρου όσο και των συνοικιών.
Ο νέος γεωπολιτικός ρόλος του λιμανιού σχετίζεται άμεσα με τη μεταφορική του ανάπτυξη και τις νέες συνδέσεις σε δύο τομείς –των θαλάσσιων-χερσαίων μεταφορών εμπορίου και τον τουρισμό. Αυτή η ανάπτυξη νομοτελειακά θα δημιουργήσει μια τοπική αγορά υπηρεσιών, εμπορίου και ίσως μεταποίησης.
Σε αυτό το νέο τοπίο είναι επιτακτική ανάγκη να προβλεφθούν και να «δαμαστούν» τα φαινόμενα που γεννήθηκαν και θα αναπτυχθούν περισσότερο. Οι νέες τάσεις στην ανάπτυξη του ήδη γιγαντιαίου λιμανιού, το οποίο σε αντίθεση με τα περισσότερα μεγάλα ευρωπαϊκά λιμάνια είναι χωροθετημένο εντός του πυκνού αστικού ιστού σε άμεση σχέση με τις περιοχές κατοικίας και τα κέντρα των συνοικιών. Πρέπει να ελεγχθούν οι κερδοσκοπικές τάσεις της αγοράς γης, που πιθανόν θα αναδυθούν στις περιοχές γύρω από τις ζώνες λιμενικής ανάπτυξης και των μέσων σταθερής τροχιάς. Έκαναν ήδη κάποιες  και είναι σε εξέλιξη στον Άγιο Διονύση.
Στόχος είναι να διαμορφωθεί μια στρατηγική για τον ευρύτερο Πειραιά που θα στοχεύει στη μεγιστοποίηση της ωφέλειας στο επίπεδο της οικονομίας και της εργασίας με διάχυση προς όλη την κοινωνία των θετικών δυναμικών, της αναβάθμισης των υποδομών και του αστικού περιβάλλοντος και στην ελαχιστοποίηση των αρνητικών επιπτώσεων στην εργασία και στο περιβάλλον.
Παρακολουθώντας αυτές τις εξελίξεις, ο ευρύτερος Πειραιάς μπορεί να προσανατολιστεί στην ανάκαμψη από την κρίση μέσω της διάχυσης των ωφελειών και του αναπροσανατολισμού της ταυτότητάς του.
Σε δύο επίπεδα: του πολιτισμού, του τουρισμού, των ναυτιλιακών υπηρεσιών και του τοπικού εμπορίου στον κεντρικό Πειραιά· της μη οχλούσας μεταποίησης (βιοτεχνία, υψηλής τεχνολογίας και μη ρυπαίνουσα βιομηχανία) ως συμπληρωματικής λειτουργίας του λιμανιού, των ναυτιλιακών υπηρεσιών και του τοπικού εμπορίου στον δυτικό Πειραιά.
Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, υπάρχουν ζητήματα σχεδιασμού, προγραμματισμού της αυτοδιοίκησης, αλλά και συστηματικής διεκδίκησης των τοπικών κοινωνιών, των φορέων της πόλης. Είναι η διαμόρφωση νέων όρων (υποδομές, δίκτυα κ.ά.) για την αναβίωση του ναυτιλιακού κέντρου με βάση την υπάρχουσα βάση του περί την ακτή Ξαβερίου, Μιαούλη, Κονδύλη. Η ενίσχυση των τοπικών εμπορικών κέντρων και του εμπορικού κέντρου Πειραιά σε συνδυασμό με την ανάδειξη της παραδοσιακής αγοράς δίπλα στο λιμάνι. Η παροχή κινήτρων για τη δημιουργία θυλάκων και θερμοκοιτίδων καινοτομίας για την τεχνολογία της ναυπηγικής, της ναυτιλίας, του πολιτισμού και του τουρισμού στις ζώνες Άγιου Διονύση, Θηβών, Κερατσινίου, Περάματος. Η παροχή κινήτρων για τη δημιουργία συνεταιριστικών κοινωνικών επιχειρήσεων σε όλη την έκταση του ευρύτερου Πειραιά στους τομείς των υπηρεσιών, του τουρισμού, του πολιτισμού, του εμπορίου, της μεταποίησης, των μεταφορών.
Για να γίνουν όλα αυτά, μεθοδολογίες και εργαλεία που έχουν εγκαταλειφθεί ή άλλα καινούργια μπορούν να συμβάλουν, να ενισχύσουν, να θωρακίσουν στρατηγικές και σχεδιασμούς. Η οργανική σχέση του Πανεπιστημίου Πειραιά με την πόλη και το σχεδιασμό της είναι ένα ζήτημα που έρχεται και επανέρχεται, αστοχεί και δεν τίθεται ουσιαστικά όπως θα έμοιαζε αυτονόητο, ούτε από την ακαδημαϊκή πλευρά, ούτε από την πλευρά  της πόλης. Η αξιοποίηση του τεράστιου βιομηχανικού και αστικού κτιριακού αποθέματος για νέες χρήσεις και οι αναπλάσεις των τοπικών κέντρων έμοιαζε να έχει ξεχαστεί,  αλλά δειλά δειλά επανέρχεται.
Ευκαιρίες βρίσκονται μπροστά μας, αλλά και πρωτοβουλίες αυτοδιοικητικές κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση. Ειδικότερα στα ζητήματα των κρίσιμων παρεμβάσεων των δήμων, ο σχεδιασμός του Δήμου Πειραιά για το κέντρο, η δυναμική που έχει αναπτύξει ο Δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας για τα πάρκα στα Λιπάσματα και στο Καστράκι, η προοπτική του νέου σταθμού μετρό στο κέντρο της Κοκκινιάς κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση. Στο ζήτημα του νεκρού βιομηχανικού αποθέματος, η μοναδική πρωτοβουλία ανήκει στην ιδιωτική αγορά και αφορά  το ακίνητο της πρώην καπνοβιομηχανίας Παπαστράτου. Το μέλλον όλου του υπόλοιπου δυναμικού εκατοντάδων κλειστών μονάδων δεν βρίσκεται στο τραπέζι της συζήτησης.
Η εξασφάλιση της βιώσιμης κινητικότητας παντού στους δήμους και η ανάπτυξη των μέσων σταθερών τροχιάς προς τα δυτικά είναι αυτονόητη αλλά όχι δεδομένη. Τα έργα του τραμ και του μετρό στο κέντρο θα τελειώσουν, αλλά πρέπει να τελειώσουν επιτέλους. Η αναβάθμιση του προβληματικού προαστιακού και η επέκταση του τραμ προς την Πειραϊκή, το Κερατσίνι και το Πέραμα οφείλει να είναι εκ των ουκ άνευ στοιχείων της επόμενης μέρας του μεταφορικού χάρτη του ευρύτερου Πειραιά. Ο έλεγχος της κυκλοφορίας των ΙΧ, η ειρήνευση των καταπατημένων από αυτά δρόμων, η προστασία των πεζών και του δημόσιου χώρου δεν βρίσκονται ως τους αναλογεί  στην καθημερινή ατζέντα της αυτοδιοίκησης. Και όμως, η αστυνόμευση και η τιθάσευση του κυκλοφοριακού χάους αποτελεί ανέγγιχτο ταμπού εδώ και δεκαετίες. Ώρα να σπάσει.
Μπορεί κανείς να συνεχίσει για την αναβάθμιση των πράσινων (αστικό  πράσινο) και γαλάζιων (παράκτιος χώρος) ζωνών σε όλη την έκταση των δήμων του Πειραιά με βάση το στόχο  των 8,00 τ.μ πρασίνου και ελεύθερων δημόσιων χώρων ανά κάτοικο· την ανάδειξη και την ένταξη στις πολιτιστικές-τουριστικές ζώνες συνεκτικών ενοτήτων ή δικτύων μνημείων και χώρων πολιτισμού με στόχο τόσο την προσέλκυση τουριστών όσο και την αναβάθμιση της τοπικής ζωής.
Θα περιγράψω αυτές τις ενότητες – έχουν περιγραφεί τόσες φορές, αλλά κάποια στιγμή θα γίνουν συλλογικό κτήμα ίσως αν τις μάθουμε απέξω, προστατεύοντας τις και αναζητώντας τρόπους ανάδειξής τους. Οι κύριες εξ αυτών είναι οι ενότητες και τα δίκτυα της παραλίας (ιστορικοί ναοί λιμανιού, Τινάνειος κήπος, Παγόδα, Παλατάκι, Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, Κονώνειο Τείχος, Πειραϊκή, Ζέα, Ναυτικό Μουσείο Πειραιά, Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά, Καστέλλα, Τουρκολίμανο), των βιομηχανικών μνημείων της Πειραιώς από τη γέφυρα Λαμπράκη έως τη γέφυρα Κηφισού (Κεράνη, ΧΡΩΠΕΙ, Χαράκογλου, Ήβη έως τον ΑΗΣ Νέου Φαλήρου και τη Σάνιτας), το δίκτυο του ιστορικού κέντρου (Αστικές Πύλες, Μουσείο Αστικών Πυλών, Ιστορικό Αρχείο, Δημοτικό Θέατρο, αρχαιότητες Τερψιθέας και Βρυώνη,  Δημοτική Πινακοθήκη, παραδοσιακή αγορά Γούναρη έως Ιπποδαμείας), το γραμμικό σύμπλεγμα από τον Άγιο Διονύση ως ψηλά τη Θηβών (ΟΣΕ Αγίου Διονυσίου, διάδρομος γραμμών, Λεύκα με Εργοστάσια Ρετσίνα-Δηλαβέρη-ΟΣΕ έως Εργοστάσιο Δηλαβέρη Νίκαιας και Μηχανική Καλλιέργεια), το σύμπλεγμα της Ηετιώνειας (από το Σιλό-Πολιτιστική Ακτή, Μουσείο Εναλίων Αρχαιοτήτων, Πέτρινη Αποθήκη, Θεματικό Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιά, Πάρκο Καστράκι έως Σταθμό ΟΣΕ Άγιου Διονύση και Προσφυγικές Πολυκατοικίες Δραπετσώνας), τα Λιπάσματα της Δραπετσώνας και η περιβάλλουσα ζώνη του Τσιμεντάδικου έως τον ΑΗΣ Αγίου Γεωργίου, το σύμπλεγμα Κατράκειο Θέατρο-Πάρκο Σελεπίτσαρι, τα παραδοσιακά καρνάγια Περάματος και το δίκτυο προσφυγικής μνήμης με κέντρα τη Δραπετσώνα, Παλαιά Κοκκινιά, Ρέντη, Νίκαια, Κερατσίνι, Πέραμα. Αυτός είναι ο τεράστιος πλούτος της πολιτιστικής και αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της πόλης!
Επιχειρώντας μια συνόψιση, είναι προφανές ότι η ταυτότητα της πόλης θα αλλάξει ακολουθώντας το ίχνος δύο προδιαγεγραμμένων προ πολλού κατευθύνσεων – της μονιμότητας της κρίσης και της πώλησης του λιμανιού.
Το δυσμενές σενάριο είναι η ανάπτυξη ενός ιδιωτικού «στεγανού» και κερδοφόρου  λιμανιού σε μια ρημαγμένη πόλη. Αυτό το σενάριο μπορεί να ανατραπεί αν το στρατήγημα της αποτροπής της πώλησης μετασχηματιστεί σταδιακά ή και παράλληλα σε ένα στρατήγημα ελαχιστοποίησης των επιπτώσεων, μεγιστοποίησης και διάχυσης των ωφελειών. Αυτή είναι η νέα αφήγηση για την πόλη. Με στόχο μια νέα ταυτότητα για τον Πειραιά και βασικούς άξονες τους παραδοσιακούς ιστορικούς πυλώνες της πόλης και της κοινωνίας, τη ναυτιλία, τη μεταποίηση και το εμπόριο, συμπληρωμένους από τον τουρισμό, τον πολιτισμό, την καινοτομία και τη συνεταιριστική δράση.

[1] Glenn Norcliffe, Keith Bassett and Tony Hoare, “The emergence of postmodernism on the urban waterfront”, Journal of Transport Geography, v. 4-2, Pergamon, 1996.
To κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2016 στο commonality.gr